باله بر خلاف باور نسبتا رایج، رقصی زنانه نبوده؛ در باله‌ای که در دربار و مجلس اعیان و اشراف ایتالیا در اوایل قرن شانزدهم میلادی اجرا می‌شد، همه رقصندگان مرد بودند و رقص و پوشیدن لباس کوتاه و چسبان برای زنان ممنوع بود. مردان در آن دوران شلوارهای بسیار چسبان، شبیه جوراب‌های زنانه امروز می‌پوشیدند و زنان باید چندین لایه لباس و دامن بلند می‌پوشیدند که از گردن تا پا را می‌پوشاند و حجابی کامل روی بدن درست می‌کرد. رقصندگان مرد، با لباس‌های چسبان و بدن‌نما، اولین باله‌ها را با داستان‌هایی اسطوره‌ای اجرا می‌کردند و زنان اجازه رقص در این باله‌ها را نداشتند. مردم عادی هم راهی به محفل اعیان و اشراف و تماشای باله نداشتند. وقتی زن‌ها کم‌کم اجازه یافتند در رقص‌ باله شرکت کنند، حرکت «با وقار و پسندیده» برای آنها، محدود به حرکات آرام دست و بازو، شبیه حرکت عروسک کوکی بود. کفش‌های زمخت و پاشنه‌های کلفت و دامن‌های سنگین لایه‌لایه تا روی زمین هم «مثل صدف» از آنها محافظت می‌کرد. اما این خود زنان بودند که کفش‌های پاشنه‌بلند و ناراحت را با کفش نرم و تخت و دامن‌های دست‌وپاگیر را با دامن کوتاه‌تر به نام توتو تاخت زدند. در هفتمین قسمت از پادکست گوشه؛ هنر با گوشه با یکی از این زنان که به «خانم نه» معروف است، آشنا می‌شویم؛ سیلوی گیلم، بالرینی فرانسوی که به قواعد و قوانین سرسختانه و مردانه باله نه گفت و به یکی از مهم‌ترین رقصندگان عصر ما تبدیل شد.

جزییات بیشتر درباره باله، چرا ما چیزی از باله نمی‌دانیم، نقش زنان در باله و البته منابع ساخت این شماره را در وب‌سایت گوشه اینجا ببینید و بخوانید

این پادکست تصویری‌ست و مبنای ساخت آن بر اساس فیلم و ویدیو و مستندهای مختلف است. این نسخه صوتی در برابر نسخه تصویری حرف خاصی ندارد. پس لطفا آن را در یوتیوب، اینجا در این لینک ببینید

اگر مایلید به گوشه و ساخت ویدیوهای بهتر و بیشتر کمک کنید، می‌توانید از پی‌پل گوشه در نشانی

https://paypal.me/thegooshe

یا نشانی ایمیل گوشه

thegooshe@gmail.com

استفاده کنید.

فقط همین یک نشانی و با همین شکل

TheGooshe

مربوط به ماست. ممنون از لطف و کمک شما