در این قسمت، با ویژگی هفتم و آخرین مکتب هرمنوتیک رومانتيک آشنا می‌شویم؛ جایی که مفهوم فهم متن فراتر از درک مؤلف مطرح می‌شود! برخلاف هرمنوتیک کلاسیک که مفسر نهایتاً به همان فهم نویسنده می‌رسد، شلایرماخر معتقد است مفسر می‌تواند با تسلط بر قواعد هرمنوتیک و بازشناسی شخصیت، زمان و مکان مؤلف، به درکی ژرف‌تر و گسترده‌تر از متن دست پیدا کند. مثالی کاربردی می‌آوریم: مانند روان‌پزشکی که با تحلیل سخنان بیمار به مشکلات ناپیدا پی می‌برد، مفسر نیز می‌تواند رازها و معانی پنهان متن را کشف کند، حتی اگر نویسنده خود به آن‌ها آگاه نبوده باشد. این دیدگاه، پایه‌ای برای شکل‌گیری مکاتب نسبیت‌گرا و متن‌محور در هرمنوتیک فلسفی است.  

🔍 نکات کلیدی این قسمت:  

- فراتر رفتن از فهم مؤلف  

- اهمیت شناخت روانشناختی و تاریخی مؤلف  

- ریشه هرمنوتیک‌های نسبت‌گرا و متن‌محور  

🎙 همین حالا گوش دهید تا دریابید چگونه هرمنوتیک رومانتيک مرزهای تفسیر را جابه‌جا می‌کند!