جلسه سوم - ۳۱مرداد۱۴۰۴؛ حجت الاسلام قنبریان؛ هیأت لبیک مشهد

نه ریشه های کفر و شرک جنگ تکذیب شود / نه جنگ به اینها نسبت داده شود!

سه نسبت: بالذات / بالتبع / بالعرض

شاهدی دیگر: امیر(ع) در خطبه۴۳ می فرماید یا باید کافر شوم یا با حزب اموی بجنگم!/ اما نام جنگ را قاسطین می گذارد!

قاسطین مقابل مقسطین است یعنی همان جنگ ظلم و عدالت!

شاهد دیگر از رهبر انقلاب(۲۵تیر۷۶):

چرا درباره مهدویت میگوییم یملأ الله به الارض قسطا و عدلا؟ چرا نمی گوییم: "دیناً"؟!

ایمان و کفر در لحظه قسط و جور، جنگی می شوند/ جنگ استضعاف و استکبار و اقامه قسط هم عالم را پر از دین و ایمان (نه تقدس بازی) می کند!

نزاع از سوی علی(ع) برای حکومت کردن نیست؛ حکومت برای قسط و بعد کمالات انسانی است

اما از سوی جریان رقیب، برای زمامداری(جور) و استئثار(تبعیض) است. صراحتا در جریان صلح امام مجتبی(ع) گفت برای دینداری با شما نجنگیدم، جنگیدم تا بر شما امارت کنم!

جنگ فقر و غنا و استضعاف و استکبار در دنیای ما!

چرا بین آن همه صحنه حماسی و سینمایی، انگشتر دادن در نماز علامت ولایت شد؟!

ولایت برای قسط است!

ولایت، خودش هم عدالت سیاسی است!