1 mei met Onderstroom!

Ditmaal een podcast met een bijna volledig transcript! Alex doet een bonus aflevering voor 1 mei, omdat het de eerste maandag van de maand is. De speech grijpt terug op een aantal thema’s waar de podcast al eerder over ging, zoals revolutionaire veelheid en goede voornemens. Veel plezier ermee, en ga anders gewoon door naar de reguliere aflevering van vandaag: counter insurgency, politie 4.

Transcript

Intro 1 mei

Vandaag is het maandag, en het is 1 mei. Gaat Alex zich dan toch bemoeien met actualiteit? Nou, misschien…. Want in een land waar het geen vrije dag is, is 1 mei op een maandag niet ideaal. Maar daarmee is 1 mei wel de eerste maandag van de maand, en dus valt het op Onderstroom dag! Daarom zend ik naast de reguliere aflevering van vandaag (het vierde en laatste deel van onze serie over de politie), ook iets speciaals uit voor 1 mei, bear with me, het is voor mij ook een beetje nieuw.

Als eerste wens ik iedereen op 1 mei een goede dag van de arbeid! Of je nou moet werken of iets anders doet, of je allemaal kameraden om je heen hebt of alleen lijkt te staan. Of je vandaag op een demonstratie of evenement bent, of niet eens weet wat je met 1 mei zou moeten.

Want het is de dag van ons, de dag die gaat over strijd om bevrijding, om het afgooien van het juk van onderdrukking, om het vieren van behaalde overwinningen en de verliezen van kapitalisten. Van de achturige werkdag, van het bestaansrecht en de kracht van elke vakbond, het bestaan van uberhaupt het weekend, van elke loonsverhoging en elke stukje scrupules dat de baas heeft moeten aanleren, tegen hun zin in en uit angst voor onze kracht.

Deze dag viert en toont het simpele begrip, dat de machtigen en rijken hun geld niet verdienen, maar alleen ontvangen vanwege de machtspositie die voor hen is ingericht, vanwege de kromme regels van een corrupt economisch spel waarvan de regels worden geschreven om de huidige winnaars als eeuwige kampioen vast te houden, ook als dat niet altijd lukt en er af en toe een nieuw persoon mag meedoen in de stoelendans.

Waar we vandaan komen

Die kracht is misschien niet altijd even duidelijk te zien, zeker als je vandaag op de werkvloer staat, alleen thuis zit, of je je zorgen maakt over rechtse opmars, de afbraak van rechten van werkers, onverminderde klimaatvernietiging die nu al onmetelijk leed veroorzaakt en wat alleen maar erger gaat worden, als je kijkt naar alle reactionaire krokodillentranen, transfobe haat en racisme. Als je vandaag vooral ziet hoe sterk en hoe onaantastbaar overheden, grote bedrijven lijken en het hele systeem daaromheen staat, dan zien we niet altijd waar we naartoe kunnen, hoe we hieruit komen.

En we leven ook in een tijd waarin onze omgeving lang een ontlinksing heeft gezien, een tijd waarin linkse organisaties, structuren en gemeenschappen afkalfden, instortten, of zich bekeerden tot bondgenoten van de neoliberale mythe.

De afgelopen decennia zagen we een afbraak van democratische structuren in onderwijs, huisvesting en andere publieke en semi publieke instelling. Ze waren al niet ideaal, maar werden omgebouwd tot apparaten die dienen voor het opzuigen van geld van mensen om de rijken rijker te maken. Instellingen zoals de wooncorporaties, die door de mensen zelf waren opgebouwd, met het doel om in hun behoeften te voorzien zonder overgeleverd te zijn aan de grootbezitters, werden in de loop van decennia verdraaid, tot ze niet meer iets van de mensen waren dat bestond om onze huisvesting te verzekeren, maar juist een van die vijanden werd die alleen bestaat om middels onze portemonnee de uren van onze dag naar hun behoeften in te vullen.

Een tijd waarin ministers, lijdende mensen vertellen dat ze niet teveel psychische hulp moeten zoeken wanneer er zulke enermo wachtlijsten in de zorg bestaan. Waarin Rutte, die meebouwde aan de praktijken in het belastingwezen die leidden tot de toeslagenaffaire en het onterecht uit huis plaatsen van 1675 kinderen, een tijd waarin die Rutte, veroordeeld voor racisme, zich blijkbaar het gore lef kan veroorloven om mensen voor te houden dat hij niet voor teveel ingrijpen op klimaat is omdat hij wil dat mensen wel een prettig leven moeten hebben.

Met al dat soort dingen in ogenschouw is gemakkelijk om pessimistisch te zijn. Het is realistisch om in te zien dat er van alles misgaat, dat talloze mensen lijden, hier in west-Europa maar ook vooral daarbuiten en vooral door schuld van de bedrijven en overheden waarop we zogenaamd trots zouden moeten zijn.

Nieuwe kracht

Maar het ding is, en dat wil ik goed laten zien, we komen terug! We komen terug. Elke dag worden we weer sterker. We komen terug in verschillende vormen, met verschillende tactieken, rond verschillende groepen en ideeën, maar we zijn terug in opmars. Overal om ons heen zien we de groei, zien we de radicalen, links, de vakbond, de anarchisten, het zwelt weer aan.

Voor het eerst in lange tijd is de vakbond weer aan het groeien, na zoveel jaren van krimp sluit de FNV het jaar weer af met meer leden dan het jaar daarvoor. Voor het eerst in een lange tijd wordt het woord kapitalisme genoemd als een maatschappelijk thema bij de NOS.

Dat doen ze echt niet voor de lol, maar er omdat iets richting de NOS aangeeft dat dit thema weer speelt.

Dit zijn bredere thema’s en organisaties die we niet zelf in de hand hebben, maar daar zien we dit soort signalen al. Als we dichter bij huis kijken zien we een hele rits nieuwe groepen, structuren, protestgolven, die laten zien hoeveel meer mensen willen strijden tegen onrecht, tegen uitbuiting en tegen dit systeem.

Op een rij zijn het echt een aantal dingen en ik ga proberen een mooie lijst weer te geven.

We zien de successen van Kick Out Zwarte Piet die het lukt om de racistische karikatuur Zwarte Piet steeds duidelijker ontmaskeren en te laten zien voor wat ze zijn.

De oprichting en groei van AFGA en andere losse anarchistische groepen, de wandelgroepen, allerlei feministische collectieven zoals ook electraflinta, kraakgroepen en spreekuren, en andere radicale initiatieven. Dat er nu radicale arbeidersorganisaties in Nederland bestaan zoals Vloerwerk, die het politieke werk rond arbeid veel radicaler en directer maken, die ons laten zien dat we als we elkaar steunen veel sterker staan tegenover de bazen dan we ons in ons eentje kunnen voorstellen. Sommige van deze groepen lijken misschien niet meer zo nieuw of zo baanbrekend, maar samen genomen laten ze een bredere ontwikkeling zien in de laatste jaren.

Een ander voorbeeld is de snelle uitgroei van de Vrije Bond tot een grotere revolutionaire organisatie met actieve groepen en leden in Nederland en Vlaanderen, die steun kan bieden aan allerlei initiatieven en zo autonoom initiatief verbindt met bredere samenwerking.

We zien het recente ontstaan en doorgroeien van Bij1, vanuit Artikel 1, die op allerlei plaatsen weer een veel radicaler geluid laat horen dan voorheen.

We zien oplaaiende verve en strijd rond milieu, nu veel vanuit Extinction Rebellion, en ook de brede steun voor de repressie die zij ervaren, zelfs van groepen als de fietsersbond, humanistisch verbond en anderen. Met de woondemonstraties zagen we dat ook, brede solidariteit, brede steun en het besef dat wij het samen moeten maken en samen moeten staan.