الا ای آهوی وحشی کجایی

بیا ساقی آن می که حال ورد

495 می خواه و گل افشان کن، از دهر چه می‌جویی

494 ای دل گر از آن چاه زنخدان به درآیی

493 ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی

492 سلامی چو بوی خوش آشنایی

491 به چشم کرده‌ام ابروی ماه سیمایی

490 در همه دیر مغان نیست چو من شیدایی

489 ای در رخ تو پیدا انوار پادشاهی

488 سحرم هاتف میخانه به دولتخواهی

486 بلبل ز شاخ سرو به گلبانگ پهلوی

485 ساقیا سایه ابر است و بهار و لب جوی

484 تو مگر بر لب آبی به هوس بنشینی

483 سحرگه ره روی در سرزمینی

482 ای دل به کوی عشق گذاری نمی‌کنی

481 بشنو این نکته که خود را ز غم آزاده کنی

480 ای که در کشتن ما هیچ مدارا نکنی

479 صبح است و ژاله می‌چکد از ابر بهمنی

478 نوش کن جام شراب یک منی

487 ای بی‌خبر بکوش که صاحب خبر شوی