Mede mogelijk gemaakt door: Zwitserleven

Award

Coen Verbraak heeft dit jaar voor de tweede keer de Sonja Barend Award in ontvangst mogen nemen. Wederom had hij het beste interview van het jaar op zijn naam staan. Verbraak signaleert vooral dat hij de hoofdrolspeler is in zijn eigen jongensboek. Natuurlijk gaat het hem niet om de awards, maar om het maken, het scheppen. Desalniettemin danste hij als een klein jongetje door de kamer toen hij hoorde dat hij gewonnen had.

Kwetsbaar

Verbraak groeide op als een kwetsbaar kind. Vooral fysiek was het niet makkelijk: Ik had problemen met mijn zouthuishouding waardoor ik als kind steeds in het ziekenhuis lag. Soms vier weken. Soms zes weken. Dat heeft effect op hoe je naar de dingen kijkt. Ik lag naast een jongetje op de kamer. Hij was een jaar ouder, en we hadden het dan over de dood. Op een ochtend werd ik wakker... Ineens was hij weg... Marcel heette hij. Ik dacht weleens dat ik op een kamer lag van kinderen die doodgaan.

Onrust

Het gaf hem het gevoel een buitenstaander te zijn. Ging hij dat compenseren? Misschien een beetje met een grote mond op de middelbare school. Een deel van die energie kon hij kwijt als drummer in een bandje. Maar misschien was dat ook wel waar de wens om gezien te worden ontstond, en heeft dat hem geholpen op zijn pad naar succes.

Die onrust is hij inmiddels kwijt. Mooie dingen maken, daar gaat het om.

Over 57

Roelof Hemmen vierde in 2020 zijn 57ste verjaardag. Een opwindende leeftijd, vindt hij, die vragen oproept. Hoe ben ik plotseling zo oud geworden? Hoe geef ik de rest van mijn leven zin? Hij heeft geen tijd voor flauwekul, want het leven is te kort voor slechte wijn. In 57 praat hij met generatiegenoten over deze levensfase. Hoe zijn ze geworden wie ze zijn? Welke lessen hebben ze geleerd? Hoe zien ze hun toekomst?

See omnystudio.com/listener for privacy information.