Is het nog mogelijk om constructieve en respectvolle publieke debatten te voeren over het klimaat, transgender atleten of klassenjustitie?

We maken immers voortdurend gebruik van niet één, maar vier soorten waarheden: feitelijke, ideologische,

pragmatische en existentiële waarheid. Het goede nieuws is dat we hierdoor meerdere toegangswegen tot vruchtbare discussies met elkaar delen. Vervelender is dat we er vaak niet in slagen om die toegangswegen van elkaar te onderscheiden, waardoor gesprekken snel stranden of escaleren. En wie die verwarring kan uitbuiten, saboteert met succes het publiek debat.

De waarheid heeft vier gezichten biedt een heldere inleiding in filosofische waarheidsconcepten en toont hun belang voor complexe maatschappelijke discussies. Zo verduidelijkt Simon Truwant de verschillen tussen een populist, internettrol, verspreider van samenzweringstheorieën en haatprediker – waarheidsgeweldenaars die elk een andere aanpak vereisen. Uit dit alles volgt een nieuwe kijk op de zin en onzin van factchecking, kritisch denken en tegenverhalen.