‘Samen leven, samen zorgen’. Dat is de veelzeggende titel van een toekomstvisie om maatschappelijke ondersteuning in Enschede betaalbaar en menselijk te houden. Het stuk drijft op praktisch noaberschap, waar het ondanks de trots waarmee we dat uitdragen nog wel wat aan mankeert, ruimte voor professionals en een scherp oog voor wat inwoners ècht nodig hebben.

In 2028 moet die visie in de stad zijn geland. Maar voor het zover is, gaat er heel wat op de schop. Daar lijkt het in elk geval wel op, als je het stuk goed leest. En daar gaan we, als ik de wethouder mag geloven, allemaal wat van merken. 
Die wethouder, Harmjan Vedder, roeit bovendien ook nog eens tegen de stroom in, als het het mij vraagt. Individualisering, regeldrift, marktwerking en organisatiebelang zetten de ambities van dat ‘samen leven, samen zorgen’ op scherp. 
 
Ik lees tussen de regels door de handtekening van een bestuurder met een uitgesproken kijk op de samenleving.
Meer dan genoeg aanleiding voor een goed gesprek.