Over de dood praten we liever niet, terwijl het toch onderdeel is van een heel natuurlijk fysiologisch levensproces. In de planten- en dierenwereld vinden we het normaal wanneer iets (af)sterft. Maar in de grote mensenwereld is dat eng. Een reden is dat de mens niet in staat is te bevatten dat de dood eigenlijk niets meer inhoudt. Want dat zou betekenen dat we als mens uiteindelijk ook niets meer voorstellen. Uit stof zijt gij gekomen en tot stof zult gij vergaan. En oeps, we willen zo graag als mens iets betekenen. Zo ook het getal 0 wat voor de mens niks betekent. In de natuurkunde en numeriek is 0 oneindig, die kun je blijven delen. En dit brengt ons naar een volgende reden: in hoeverre zijn we in staat ons voorstellingsvermogen te ontwikkelen en van niets iets te creëren? Als we dat niet kunnen dan wordt het lastig om ons voor te stellen wat er dan wel na de dood is. Kijken we ’s avonds naar de hemel dan zien we één donkere of heldere oppervlakte met hier en daar een ster die uitblinkt. Maar wat we niet zien, is dat het universum een deken van triljoenen sterrenlichamen is. Alles waar we ons geen voorstelling van kunnen maken of niet zien, vinden we beangstigend. En iets wat beangstigend is blokkeert. En als we blokkeren dan komen we niet vooruit, dan maken we vaak rare bokkesprongen. Dus om die blokkade slim af te zijn bouwen we een safety net door er niet over te praten en/of ons vastklampen aan iets wat wel concreet tastbaar is.

More powerfood check out: www.unplugnboost.com | www.a-dhore.com en/of doe 1 van de Power workshops.

Unplug&Boost YouTube channel: https://www.youtube.com/channel/UCnHyRcboEL_9TtUVuk6PfMw/featured

Like this podcast, feel free to donate: https://paypal.me/unplug2arsha
Your donation makes this podcast possible.