Magkaiba kami ni Bryan Bracero. Di ako totally nag aagree sa mga sinabi niya (o baka tapos na ako sa stage na yun) pero gusto ko ‘tong akda niya. Pwede pala yun no?

Ang sakin kasi, hinahayaan kong dalawin ako ng gunita. Kung sakaling kakatok ito sa ‘king pinto para ako’y bisitahin. Maayos kong sasalubungin at tatanungin kung gusto niyang maupo muna saglit. Aalukin ng kape at kakausapin. Mas mainam yun dahil mas malalaman ko kung bakit siya naparito. Pwede siyang manatili ng ilang oras o kahit ilang araw. Basta ang laging iisipin, gaya ng mga bisita, aalis din naman ‘yan.