hiç söylenmemiş sözler söylemeliyim,

el değmemiş, duru sözler sevdiğim için



sevdiğim! şehir giysilerini kıskanır

ve bu yüzden bürünür geceyi

güneş gözlerinden beslenir

ve saçlarını kollar görmek için.



sensizken şehrim,

boş meydanlarında yürüdüm

kalın puntolarla iri laflar ettim

öfkemi saldım iri dişli postallar üzerine.



sevdiğim! Vera.. hangi çocuğu okşadın,

ellerinle gülden kokular..

dilinde aşk nameleri,

söylesene Vera hangi çocuğun adını andın.



sahi Vera en son ne zaman görmüştük Sena’yı?

hatırlasana deli kız, sana emanet etmişti o bombaları

sevdiğim bak, umut kan pıhtısı rengine döndü



sen Vera, Filistin’den geçerken

sakın eteklerini toplama

biraz kan bulaşmış halde çık karşıma

ve sakın unutma

o ilk çocuğumuzdur

asırlardır dillerde olan Leyla’dır,

Meryem’in suskunluğunda can bulan

gözleri vardı Züleyha’nın

henüz düşmeden kirli kelimeler diyarına



bilir misin Vera bu kaçıncı çocuk?

bu kaçıncı kertik yüreğe atılan?

eskisi gibi değil… artık daha da sancılı



sevdiğim özgürlük meydanları,

budalalardan geçilmiyorsa

bil ki bu şehirde çocuklar ölüyor



asırlardan uzat ellerini Vera..

ellerini bulur ellerim,

bir Grozni kuşatmasında,

dağları görüyor musun Vera?

her bir dağa bir çocuğumuzun adını koymuşlar

Berat’ım, Emin’im, Murat’ım

hani omuz omuza vermiştik ya bir namaz kıyamında

hani beraber açmıştık orucumuzu

kimi Marmara’da kimi Yıldız’da



koş Vera koş

ülkemin sürgün yerlerine koş

ağlama deli kız ben ağlarım

seni böyle görmemeli

her okul kapısında türkümüzü söyleyen kızlarımız

ve annelere de söyle ağlamasınlar

ve sakın onlara ölüler demesinler



söylesene Vera

çocuklara sıkılan hangi kurşun kahpece değildir?



öfkemiz taş doğursun Vera taş!

yüreğimizi söksün yerinden

bak her tarafta sapanlı ebabiller

Ebrehe’nin tankları kan kusturur

şimdi Firavunu boğan Kızıldeniz’i

ağlama duvarının dibinde görürüm

ki asa değil Musa’nın elindeki

çağın sökülmüş kalbidir



bir şubat gecesi kaybettik esrarımızı Vera

kendimizi odalarımızda bulduk

postallı korkularımızla

söylesene sevdiğim hangi rengini çaldılar

gökyüzünden

bak zulüm Çin Seddi’ni aştı



sevdiğim içimizdeki Musalardan ne haber vardır?

İbrahimler’den, Yusuflar’dan

yoksa Musa’yı Kızıldeniz’de yalnız mı bıraktık?

ellerimizle mi verdik İbrahim’i Nemrutlara

şimdi hangi kuyudan gelmede Yusuf’un sesi?

ki unutma Vera

Filistin’de yeni doğan çocuklar ilkin annelerinin

göğsüne

sonra da yerdeki taşlara uzanırlar



neredesin eyy İsmail’in boğazındaki merhamet?

içimizdeki bu sızıyı kaldır

ya ebabilleri gönder

ya bizi de oraya aldır



ve her taraftan bana yönelir

seni arayan sesim

Vera benim..Vera benim..



Numan ARIMAN