Marieke Dermul en Filip Tielens trokken in juni 2019 naar New York. Daar vond toen de grootste Pride ooit plaats, 50 jaar na de Stonewall-rellen die de start betekenden voor de wereldwijde regenboogbeweging. Gewapend met een camera en een gezonde dosis interesse, maakten ze een documentaire die verschillende stemmen aan het woord laat over zowel het verleden, het heden als de toekomst van de Prides. Zijn ze loutere bling-bling parades geworden, of dragen ze nog steeds maatschappijkritisch protest te zijn?



Op zondag 16 mei en zaterdag 17 mei wordt de documentaire op Canvas getoond. Daarna is ze te bekijken via VRT NU. Maar het leek ons ook interessant om met Marieke en Filip in gesprek te gaan en sommige van de thema’s uit de docu nog wat verder uit te diepen. Hoe zorgt politieke recuperatie er soms voor dat de boodschap van de pride ondergesneeuwd geraakt? Leent het ‘be yourself’ gedachtegoed zich soms niet gemakkelijk voor commercialisering? Hoe proberen activisten die recuperatie en commercialisering aan te kaarten? Hoe moeten we naar de rol van religie kijken in dit alles? Spelen er soms niet ook verschillende problematische machtsverhoudingen in de Pride zelf? En wat kan dit alles ons leren over het maatschappelijke debat rond identiteitspolitiek?



**



Vanaf 17 mei is de documentaire te bekijken op VRT NU.



In het gesprek wordt ook verwezen naar een zeer lezenswaardig artikel van de Correspondent: Hoe los je racisme, seksisme en homofobie op? Allemaal tegelijk