W podkaście „Polityka o książkach” Justyna Sobolewska rozmawia z Katarzyną Kasią o jej najważniejszych lekturach oraz o związkach filozofii i życia. Zaczynamy od wspomnienia zmarłego, ważnego dla nas pisarza Marcina Wichy, którego książki stały się bliskie wielu czytelnikom. Dlaczego warto czytać Marka Aureliusza, zwłaszcza w nowym tłumaczeniu? Jego „Rozmyślania” mogą nam towarzyszyć w trudnych momentach życia. Rozmawiamy też o miłości, którą bell hooks odziera z romantycznego mitu. I o książkach, przy których się płacze.



Katarzyna Kasia opowiada o lekturach, które były dla niej jak trzęsienie ziemi, a także o takich książkach, które na nowo oświetlają nasze myślenie o demokracji i wspólnocie. Rozmawiamy też o wojnie i podtrzymywaniu ducha przez Serhija Żadana. A jaka książka przeczytana w dzieciństwie wpłynęła najbardziej na Katarzynę Kasię? Odpowiedź jest zaskakująca, proszę sprawdzić.



Marek Aureliusz, „Rozmyślania”, przeł. Krzysztof Łapiński, Czarna Owca

Krzysztof Bogusław Grabowski, „Przyjeżdżajcie, będzie super!”, Antena Krzyku

bell hooks, „Wszystko o miłości”, przeł. Karolina Iwaszkiewicz, Filtry

Gianni Vattimo, „Nie być bogiem”, przeł. Katarzyna Kasia, Krytyka Polityczna

Julia Fiedorczuk, „Dom Oriona”, Wydawnictwo Literackie

Achille Mbembe, „Polityka wrogości”, przeł. Katarzyna Bojarska, Urszula Kropiwiec, Karakter

Thomas Mann, „Buddenbrookowie. Upadek pewnej rodziny”, przeł. Jerzy Koch, WAB

Serhij Żadan, „Arabeski”, przeł. Michał Petryk, Czarne

Maciej Siembieda, „Gołoborze”, Znak Literanova

Marcin Wicha, „Rzeczy, których nie wyrzuciłem”, „Kamionek”, „nic drobniej nie będzie”, „Jak przestałem kochać design”