Van roots-reizen, racisme en worstelingen met de eigen met identiteit tot kolonialisme dat steeds meer in een kwaad daglicht kwam te staan. Hoe gaat de tweede generatie’ Nederlands-Indische schrijvers om met het koloniale verleden in Indonesië en het postkoloniale heden?


In de postkoloniale podcast gaan Rick Honings, Scaliger-hoogleraar, en Coen van ’t Veer, docent-onderzoeker, van de Universiteit Leiden met gasten in gesprek over hun werk in relatie tot het koloniale verleden. In aflevering 23 van De postkoloniale podcast spreken zij met Marion Bloem over de Nederlands-Indische literatuur.

Als ‘grande dame’ van de Nederlands-Indische literatuur behoeft Bloem natuurlijk nauwelijks introductie. In 1983 publiceerde ze met haar roman Geen gewoon Indisch meisje een nieuwe klassieker in Nederlands-Indische letteren. Naast schrijver is Bloem ook schilder, filmregisseur en documentairemaker. Indië en Indonesië zijn in haar werk nooit ver weg. Zo schreef ze onder meer Vaders van betekenis (1989), Indië voorbij (2009), Een meisje van honderd (2012), en het monumentale Indo (2020). Ook publiceerde ze meerdere jeugdboeken en reisverhalen over Indië en Indonesië. Bloem was getrouwd met Ivan Wolffers, die in 2022 overleed. Over haar rouwproces na zijn dood publiceerde ze in 2024: Verkleed in vreugde.