Σε σχόλιο με τίτλο «Τα όσα προτείνει η ΕΕ στο μεταναστευτικό είναι στην καλύτερη περίπτωση αφελή», η Süddeutsche Zeitung καυτηριάζει το πόσο απέχει η στάση της Κομισιόν από τη δύσκολη πραγματικότητα.

«Όταν αξιολογεί κανείς πολιτικά σχέδια είναι πάντοτε χρήσιμο να κοιτά πρώτα την πραγματικότητα στην οποία αυτά θα εφαρμοστούν. […] Και στις Βρυξέλλες καταρτίζονται ξανά και ξανά με μεγάλη σοβαρότητα προτάσεις για τις οποίες ύστερα από λίγους μήνες δεν ακούγεται τίποτα επειδή απλούστατα είναι μη ρεαλιστικές – κάτι που ισχύει ιδίως για το μεγάλο πολιτικό και κοινωνικό θέμα της μετανάστευσης.

Όσον αφορά τις νέες προτάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την αλληλέγγυα κατανομή προσφύγων και μεταναστών στην Ευρώπη, η πραγματικότητα δυστυχώς έχει ως εξής: καμία κυβέρνηση στην Ευρώπη δεν θέλει πραγματικά να δεχθεί αυτούς τους ανθρώπους. Μπορεί κανείς να θεωρεί αυτή τη στάση σωστή ή λάθος, όμως αυτή είναι η πραγματικότητα.

[…] Είναι επίσης πραγματικότητα ότι αυτοί οι μετανάστες έρχονται στην Ευρώπη – είτε το θέλουν οι κυβερνήσεις είτε όχι. […] Τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ δεν μπορούν απλώς να σφραγιστούν, παρά μόνο με βίαιες μεθόδους που αντιβαίνουν σε όλες τις αξίες που θέλει να εκπροσωπεί η Ευρώπη και σε όλες τις νομικές υποχρεώσεις που έχει αναλάβει».

Η εφημερίδα του Μονάχου διερωτάται ακόμα: «πιστεύει αλήθεια κανείς στις Βρυξέλλες ότι η Ουγγαρία ή η Δανία θα δεχθούν στο μέλλον πρόσφυγες από τη νέα "δεξαμενή αλληλεγγύης”, μόνο και μόνο επειδή κάποιος γραφειοκράτης της ΕΕ τις έχει κατατάξει στις χώρες που "δεν υπάρχει μεταναστευτική πίεση”; Ή ότι η Γαλλία, όπου διαφαίνεται ο κίνδυνος νίκης των ακροδεξιών το 2027 ή η Γερμανία όπου η AfD προηγείται στις δημοσκοπήσεις, θα δεχθούν πρόθυμα μετανάστες από την Ιταλία και την Ελλάδα;

Η Κομισιόν – κι αυτό αποτελεί επίσης ευρωπαϊκή πραγματικότητα – μπορεί να γράφει ό,τι θέλει. Όμως η διαμάχη μεταξύ των χωρών της ΕΕ για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες για το ποιος είναι υπεύθυνος και πού πρέπει αυτοί να εγκατασταθούν, δεν θα λυθεί έτσι. Γιατί στην ουσία όλα τα κράτη θα έπρεπε να συμμετέχουν – αλλά κανένα τους δεν θέλει να το κάνει», καταλήγει η SZ.

Η Ελλάδα ως εργασιακό πρότυπο για τη Γερμανία;

Το Stern φιλοξενεί συνέντευξη του οικονομολόγου Γιενς Μπάστιαν αναφορικά με τις εργασιακές μεταρρυθμίσεις που συντελούνται στην Ελλάδα και τη φάση στην οποία βρίσκονται οι ελληνογερμανικές σχέσεις.

Κατά τον ειδικό «πρέπει να αναγνωρίσουμε στην ελληνική κυβέρνηση πως επιδιώκει να βρει μια νομική φόρμα για την πρακτική των μακρών εργάσιμων ημερών, μία πρακτική που υπάρχει εδώ και δεκαετίες. Ταυτοχρόνως όμως πρέπει να τεθεί και ένα ερώτημα: […] μήπως θα έπρεπε αντί η κυβέρνηση να προχωρήσει στη νομιμοποίηση, να εξετάσει γιατί υπάρχουν τόσο εξαντλητικές συνθήκες εργασίας στην Ελλάδα; Δεν υπάρχουν άλλες, πιο καινοτόμες μορφές εργασιακού ωραρίου που να λαμβάνουν υπόψη τις δημογραφικές και πολιτισμικές αλλαγές της κοινωνίας; […] Πολλοί άνθρωποι εργάζονται πλήρες ωράριο — και παρ’ όλα αυτά κερδίζουν πολύ λίγα χρήματα. Η οικονομική ανάπτυξη που καταγράφεται στην Ελλάδα δεν φτάνει στους περισσότερους ανθρώπους», επισημαίνει ο οικονομολόγος.

Ο ίδιος παρατηρεί πως η Ελλάδα – ορισμένες φορές κατ’ ανάγκη – υλοποίησε μία σειρά από αρκετά επίπονες μεταρρυθμίσεις, οι οποίες πάντως σχετίζονται και με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ελληνικής οικονομίας – όπως είναι για παράδειγμα η ύπαρξη πολλών μικρών επιχειρήσεων. Παράλληλα, ο Μπάστιαν δεν παραλείπει να δώσει και τα εύσημα για την εξέλιξη της ψηφιοποίησης στη χώρα.

Ωστόσο, υπογραμμίζει πως «για τους περισσότερους Έλληνες η καθημερινότητα εξακολουθεί να είναι πολύ δύσκολη. Οι άνθρωποι προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με τις υψηλές τιμές ενέργειας και τον πληθωρισμό. […] Πολλοί δεν μπόρεσαν να κάνουν ούτε διακοπές το καλοκαίρι».

Όσον αφορά τέλος τις ελληνογερμανικές σχέσεις και το κατά πόσο οι Έλληνες αντλούν ενός είδους ικανοποίηση από το γεγονός ότι η Γερμανία είναι αυτή που βρίσκεται σε κρίση σήμερα, ο οικονομολόγος εκτιμά πως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, εξαιρουμένου ίσως ενός μέρους της κοινωνίας. Την ίδια στιγμή βέβαια, ο ειδικός θεωρεί πως στις σχέσεις Ελλάδας-Γερμανίας «υπάρχουν ακόμη ανοιχτές πληγές και δη πολλών ειδών. Υπάρχουν αυτές που δημιουργήθηκαν πριν από δέκα χρόνια, στη διάρκεια της κρίσης χρέους, αλλά και εκείνες που άνοιξαν πριν από 80 χρόνια: οι πιο ηλικιωμένοι θυμούνται πώς οι Ναζί ρήμαξαν την Ελλάδα. Και αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να το ξεχνάμε».

Οι Τούρκοι κάνουν τα ψώνια τους στην Ελλάδα

Το FOCUS Online γράφει από την πλευρά του για τους Τούρκους που έρχονται στην Ελλάδα αποκλειστικά και μόνο για να ψωνίσουν από τα ελληνικά σούπερ-μάρκετ, ως αποτέλεσμα του υψηλού πληθωρισμού στη χώρα τους.

«Εξαιτίας των τιμών που έχουν εκτοξευτεί πολλοί Τούρκοι διανύουν εκατοντάδες χιλιόμετρα μέχρι την Ελλάδα, προκειμένου να αγοράσουν φτηνά τρόφιμα, όπως τυρί και ελαιόλαδο, από τα ελληνικά σούπερ-μάρκετ, […] όπου οι τιμές είναι συχνά κατά δύο τρίτα χαμηλότερες συγκριτικά με την Τουρκία».

Αυτά τα "shopping trips” «έχουν γίνει για πολλούς Τούρκους στρατηγική επιβίωσης απέναντι στις ολοένα υψηλότερες τιμές τροφίμων. Σύμφωνα με το Bloomberg η τάση αυτή εντείνεται: στους πρώτους εννέα μήνες του 2025 το 6% του συνόλου των Τούρκων ταξιδιωτών προς την Ελλάδα έκανε το ταξίδι αυτό αποκλειστικά και μόνο για να κάνει τα ψώνια του – πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό εδώ και πάνω από μια δεκαετία».

Αν και το τελευταίο διάστημα ο Ερντογάν έκανε μία σημαντική στροφή στην οικονομική του πολιτική και ο πληθωρισμός υποχώρησε από το 54% στο 35%, «η πίεση για τα νοικοκυριά παραμένει τεράστια», εξηγεί το γερμανικό μέσο. Μάλιστα, «υπάρχουν πλέον και γραφεία από την Κωνσταντινούπολη και την Προύσα που προσφέρουν ημερήσιες εκδρομές με λεωφορείο στην Αλεξανδρούπολη. Με περίπου 50 ευρώ οι Τούρκοι ταξιδιώτες μπορούν να γεμίσουν τις τσάντες τους στα ελληνικά σούπερ-μάρκετ.

Σύμφωνα δε με τους διοργανωτές αυτών των ταξιδιών οι πελάτες τους αγοράζουν ζυμαρικά, γιαούρτι και λαχανικά, επειδή είναι φθηνότερα και καλύτερης ποιότητας. Το μόνο μειονέκτημα είναι πως λόγω του μεγάλου αριθμού των ταξιδιωτών ο έλεγχος διαβατηρίων στην επιστροφή προς την Τουρκία μπορεί να διαρκέσει ώρες».

Κείμενο: Γιώργος Πασσάς