"Ik voelde me een exotisch dier in de Ardennen. Elke dag zat ik na school wenend in de auto. En mijn mama begon gewoon mee te wenen." Stephanie Planckaert lacht altijd. Behalve als het over die harde overgang ging van haar vertrouwde plek in Aalter naar de onbekende Ardennen als kind. Waar ze ook haar eerste kind kreeg en nu al bijna last heeft van een legenestsyndroom. "Een vierde kind? Dat laten we nog open." Een hartelijk gesprek met de grootste glimlach van de Familie Planckaert.