این بحث که بخاطر اینکه احتمالا نتونی بعد از رسیدن به هدفت هدف دیگه ای رو پیدا کنی و به پوچی برسی هدفت رو بزار کنار یا اینکه دنبال رسیدن به اون هدف و غایت نرو یکم خنده دار ب نظر میرسه اولا اینکه انسان طبعا و سرشتا بینهایت دوسته و هرچقدر بیشتر توی اون هدف پیش بره و بزرگو بزرگتر کنه هدف و غایتش رو به همون اندازه هم هدف و غایت تولید میشه و اصلا هیچ هدفی خارج از دسترس یک انسان هدفمند نیست دوما انسان در نرسیدن به هدف به پوچی و بیچارگی میرسه چون هرکس که از ابتدا نقشه راهی طرح میکنه خب قراره که به یک مقصدی بریه و بدون مقصد اصولا مسیر بی معنی میشه و چیزی وحود نخواهد داشت که ب خاطرش راهی طرح کرد
اینگه دوسش ندارم
این بحث که بخاطر اینکه احتمالا نتونی بعد از رسیدن به هدفت هدف دیگه ای رو پیدا کنی و به پوچی برسی هدفت رو بزار کنار یا اینکه دنبال رسیدن به اون هدف و غایت نرو یکم خنده دار ب نظر میرسه اولا اینکه انسان طبعا و سرشتا بینهایت دوسته و هرچقدر بیشتر توی اون هدف پیش بره و بزرگو بزرگتر کنه هدف و غایتش رو به همون اندازه هم هدف و غایت تولید میشه و اصلا هیچ هدفی خارج از دسترس یک انسان هدفمند نیست دوما انسان در نرسیدن به هدف به پوچی و بیچارگی میرسه چون هرکس که از ابتدا نقشه راهی طرح میکنه خب قراره که به یک مقصدی بریه و بدون مقصد اصولا مسیر بی معنی میشه و چیزی وحود نخواهد داشت که ب خاطرش راهی طرح کرد