Wanneer de Duitse schrijver Georg Büchner in 1837 op 23-jarige leeftijd sterft, laat hij met Woyzeck een onafgewerkt meesterwerk achter. Zijn fragmentarische theatertekst wordt pas in 1913 voor het eerst op de bühne gebracht. Een jaar later krijgt ook de jonge componist Alban Berg een opvoering te zien. Hij is er meteen van overtuigd dat Büchners revolutionaire werk het uitgangspunt voor zijn allereerste opera moet worden. Het resultaat: een van de meest baanbrekende en aangrijpende partituren uit het operarepertoire. De internationaal gelauwerde Johan Simons, die enkele seizoenen geleden in ons huis Verdi’s Don Carlos regisseerde, nam al drie keer Büchners toneeltekst onder handen en waagt zich nu voor het eerst aan Bergs operabewerking. De muziek prikkelt hem om helemaal in het hoofd van Wozzeck te kruipen, een straatarme man die onderaan de sociale ladder bengelt. Bovendien kampt de uitgebuite Wozzeck met waanbeelden die niemand begrijpt – een onhoudbare en gevaarlijke situatie die enkel fataal kan aflopen.