1. Waarvoor stemden de Zuid-Afrikanen?

Ze kozen een nieuw parlement en wat wij zouden zeggen de Provinciale Staten. De grote vraag was of de belangrijkste oppositiepartij, de Democratic Alliance, de macht van de grootste partij, het African National Congress, zou kunnen indammen. Dat lukt alleen in de Westkaap een beetje, maar verder, en zeker landelijk, was ANC, met 57 tegen 22 procent, toch de grote winnaar.

2. ANC wordt geteisterd door interne verdeeldheid. Speelde dat een rol?

Minder dan verwacht, want het blijft voor de kiezers toch de partij van Nelson Mandela en dus een symbool voor de beëindiging van de apartheid. ANC is sinds 1994 ononderbroken aan de macht. Maar voor veel mensen is het ook een partij van mismanagement, corruptie en nepotisme. Oud-president Zuma moest in 2017 aftreden wegens grootschalige corruptie.

3. Een groot deel van de jeugd bleef weg. Waarom?

Uit protest. Voor jongeren zijn de problemen vaak schrijnend. De werkeloosheid is met 27 procent heel hoog, in veel gebieden is gebrek aan huisvesting en werken elektriciteit en watervoorziening nauwelijks. De criminaliteit is enorm. De economische macht is nog veel in handen van de witte minderheid. Er zijn vage beloftes gedaan om land van witten af te nemen en over te dragen aan zwarten net als in Zimbabwe maar dat is niet gebeurd. Gelukkig maar, trouwens.

4. Kan de huidige president, Ramaphosa, het land voldoende hervormen?

Dat moeten we hopen. Hij is in elk geval slim en behendig. Oud-vakbondsvoorzitter, voormalig ondernemer. Hij is, met een geschat vermogen van 500 miljoen euro, een van de rijkste mensen van het land. Maar hij heeft ook opmerkelijke vrienden, zoals de omstreden Venezolaanse president Maduro.

5. Hoe ontwikkelt Zuid-Afrika zich economisch en maatschappelijk?

Het goede nieuws is de positie van vrouwen, die echt is verbeterd. Maar met een groei van 1,2 procent en inflatie van 5 procent is de economie instabiel. Het land verliest zijn concurrentiepositie, het onderwijs is gebrekkig, en de kloof tussen arm en rijk is enorm. Onder witten is de werkloosheid sinds 1994 nooit boven de 8 procent geweest, onder zwarten en kleurlingen nooit onder de 25 procent. Veelzeggende cijfers.

Dank, René Laks. In de Wereld volgens Hammelburg beantwoord ik elke zaterdag 5 vragen over een internationaal thema. Heeft u een onderwerp, stuur dan een tweet naar @BNR of mail naar onlineredactie@bnr.nl

See omnystudio.com/listener for privacy information.