Performans toplumunda arzu her zaman üretimi maksimize etmektir. Ancak kendisi kapsamlı çalışmaya boyun eğen, ve birçok şeyi o vahşi hayvan gibi aynı anda yapmaya çalışan insan. Aslında, ne pahasına olursa olsun her zaman “mutluluğunun” peşindedir. 
Fakat fark etmez. Bu yüksek performans talebi ve çabası insanın  mutluluk dediğinin bile tüketilmesine yol açar. Burada da işte sıra kişisel gelişime gelir.  Mutululuk pompalama güdüsü ve insan her şeyi pozitifim ben diyerek sırtlamaya baslar ve döngü tekrar baslar.. 
 
 bu insanın bitmeyen döngüsünü yaratır. sorunlara sorun yaratanla cevap vermek… 


Mükemmellik Modern toplumların temel bir ilkesi, bu “mükemmelliğin elimizin altında olduğudunu” söylüyor . Çağdaş araçların en değerlisi olan bilim, sonunda bizi rahatsız eden her şeyin, bizi olabileceğimizden çok daha az yapan acının, aptallığın ve hataların üstesinden geleceğimizi garanti ediyor gibi görünüyor. Bu sadece bir zaman meselesi diyor .  Toplumlarımız, mükemmelliği hedeflemenin - bireysel ve toplu olarak - kapasitemiz dahilinde olduğunu vurgulamaktadır. Modern çağ, hemen hemen her çalışma alanında şaşırtıcı gelişmelerin deneyimi üzerine kurulmuştur: evlerimizi ısıtmayı, kendimizi yeterince beslemeyi ve giyinmeyi, dünyayı dolaşmayı, hastalıkları yenmeyi ve öğrenme için güvenilir mekanizmalar getirmeyi öğrendik. hukuk ve adalet. Pek çok sözde iyileştirmemiz bize benzersiz bir güven aşıladı ve ilerlemenin önceden belirlenmiş ve genel bir varoluş kuralı olarak görülmesi gerektiği fikrine yol açtı.