Κάποτε, σε ένα τόπο μακρινό ζούσε ένα λιοντάρι τρομερό που ήταν ο φόβος και ο τρόμος όλων των ζώων του δάσους. Μια μέρα κοιμόταν κάτω από ένα δέντρο του καλού καιρού και ροχάλιζε, όταν ξαφνικά μέσα στον ύπνο του άκουσε χαρχαλιτά. Ανοίγει το ένα του μάτι και τι να δει....
Ο μύθος αναπτύχθηκε ελεύθερα αφηγηματικά και με βάση το αρχαίο κείμενο. Στην απόδοσή του έγινε προσπάθεια να διατηρηθεί η  απλότητά του, αλλά και ο αλληγορικός του χαρακτήρας, διατηρώντας εμμέσως τα διδάγματά του, όχι ως άποψη του αφηγητή αλλά ως έκφραση των ηρώων
Αφήγηση – Επιμέλεια κειμένου: Γιώργος Ευγενικός
Ο Αίσωπος ήταν αρχαίος Έλληνας μυθοποιός, ευφυέστατος και σοφός, δίκαιος και φιλαλήθης, τολμηρός και ετοιμόλογος, με φαντασία και δεξιοτεχνία στο χειρισμό του λόγου. Ο ιστορικός Ηρόδοτος μάλιστα τον αναφέρει ως «λογοποιό». Ο Αίσωπος, αμφισβητίας με θάρρος και χιούμορ, υπερείχε διανοητικά χωρίς αυτό να είναι προϊόν σπουδής ή φιλοσοφικής καλλιέργειας, «όσα έλεγε δεν τα έμαθε από διδάσκαλο» και ήταν «έτοιμος να απαντήσει κάθε ερώτηση». Είναι γνωστός από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα σε όλο τον κόσμο για τη σοφία και τη διδακτικότατα των λόγων και των μύθων του. Αναφέρεται μάλιστα πως για κάποιον αμόρφωτο ή απαίδευτο έλεγαν πως «δεν ξέρει ούτε τον Αίσωπο».