Ο Παύλος Τσίμας, με αφορμή τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση, φιλοξενεί έναν ξεχωριστό «ναυαγό», τον καθηγητή της πολιτικής επιστήμης Στάθη Καλύβα. Συνομιλούν για τα ιστορικά στερεότυπα με τα οποία έχουν μεγαλώσει πολλές γενιές στην Ελλάδα και για τη συνεχή σύγκριση με το παρελθόν, που καταλήγει να μας βάζει «σ’ ένα σπιράλ αυτομαστίγωσης και μιζέριας». Για τον ρόλο των ηρώων αλλά και των διπλωματών στην ελληνική επανάσταση και πώς αυτά τα πρόσωπα καταγράφηκαν στο «αφήγημα» που πέρασε στους πολίτες για τον αγώνα του 1821. Γιος ‘Ελληνα ναυτικού και μιας Γαλλίδας γραμματέως, που συνάντησε στο λιμάνι της Μασσαλίας, ο Στάθης Καλύβας μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη, πήγε στη Λεόντειο Σχολή - μ΄ ένα διάλειμμα 2 χρόνων στη Μασσαλία- και ακολούθησαν οι σπουδές στο Πολιτικό της Νομικής τη δεκαετία του 80 και το διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο. Θυμάται περιστατικά από την ακαδημαϊκή καριέρα του στα Πανεπιστήμια, πρώτα του Yale και τώρα της Οξφόρδης, για τη διαμάχη που ξέσπασε και την κριτική που δέχθηκε το άρθρο του για «την κόκκινη τρομοκρατία» και διαλέγει 10 αγαπημένα μουσικά κομμάτια. Ακούστηκαν αποσπάσματα από: Sergio Endrigo (L’ Arca di Noè), Michel Sardou (Une fille aux yeux clairs), City (Am fenster), Φατμέ (Ψέματα),  Stranglers (Nice n sleazy), Κώστας Καφάσης (Συνείδησή μου), Dire straits (Sultans of swing), Σωκράτης Μάλαμας (Πριγκιπέσσα).