به زندگی خود چه نگاهی داریم؟ Ба номи Худо
#Бодиққат #бихон
Дарси зиндагӣ
Ду зан дар маҳалли корашон бо ҳам сӯҳбат доштанд.
Якум: Дишаб барои ман хеле хуб гузашт. Барои ту чӣ?
Дувум: Дишаб фоҷеа буд. Шавҳарам ба хона даромад ва се дақиқа шом хӯрду баъд аз ду дақиқа рӯи тахташ афтоду хобаш бурд. Ҳоло ту бигӯ.
Якум: Дишаб хеле шоирона ва ҷолиб буд. Шавҳарам вақте ба хона даромад гуфт, ки то ман дӯш мегирам либосатро иваз кун то берун биравем ва дар ресторан хӯроки шом бихӯрем. Баъд аз хӯрокхӯрӣ бо ҳам сӯҳбаткунон то хона қадам задем. Вақте ба хона даромадем шавҳарам чандин шамъ равшан кард.
Иттифоқан ҳамсарони ин ду зан низ ҳамкор буданд ва дар бораи дишаб сӯҳбат мекарданд.
Шавҳари зани якум: Дишабро чигуна гузарондӣ?
Шавҳари зани дувум: Олӣ буд. Вақте ба хона расидам хӯроки шом рӯи миз омода буд. Шомро хӯрдам ва рафтаму хобидам. Достони дишаби ту чӣ тавр буд?
Шавҳари зани якум: Фоҷеа буд. Расидам хона ва фаҳмидам хӯроки шом надорем. Барқи хонаро қатъ карда буданд, чун пулашро насупорида будем, аз ин рӯ маҷбур шудам дар ресторан ғизо бихӯрем. Пули ғизо ҳам хеле қимат шуд, аз ин рӯ то хона пиёда баргаштем. Вақте хона расидам ёдам афтод, ки барқ надорем ва маҷбур шудам чанд то шамъ равшан кунам.
Ёдамон бошад, ки муҳим навъи нигоҳи мо ба зиндагӣ аст.
Чӣ басо дар бадтарин шароит беҳтарин ҳолро дошта бошем
Албатта фиреби зоҳири зиндагии дигаронро нахӯрем.
Шояд шумо хушбахттар аз касе ҳастед, ки
ҳамеша ҳасрати зиндагияшро доред!