در دیدگاه ناخودآگاه، مشکلات زوجی فقط نتیجهٔ رفتارهای روزمره نیست؛ بلکه ریشه در نیازهای عمیق، ترس‌ها و الگوهای نادیده‌گرفته‌شدهٔ کودکی دارد. آنچه آشکار است مثل بحث، سردی یا انتقاد معمولاً نشانه‌ی یک جریان زیرسطحی و پنهان است. ما معمولاً ناآگاهانه جذب کسانی می‌شویم که «جای خالی» یا «زخم‌های قدیمی» ما را فعال می‌کنند.

شریک ما اغلب بخش‌هایی از پدر، مادر یا مراقبان اولیه را بازآفرینی می‌کند: مثلا کسی را انتخاب می‌کنیم که شبیه کسی است که از او تأیید نگرفته‌ایم. یا کسی که نیاز نادیده‌گرفتهٔ ما را دوباره فعال کند تا «این بار» اصلاحش کنیم. این انتخاب ناخودآگاه ابتدا جذاب است، اما بعداً سرچشمهٔ تعارض می‌شود.

از طرفی ناخودآگاه رابطه را تبدیل می‌کند به صحنه‌ای برای تکرار تجربه‌های حل‌نشده. اگر در کودکی شنیده نشده باشیم، به شدت به بی‌توجهی حساس می‌شویم. اگر با خشم مواجه بودیم، کوچک‌ترین تنش را تهدید می‌بینیم. اگر ترس از رهاشدگی داریم، واکنش‌هایمان اغراق‌آمیز می‌شود. در ظاهر دعوا درباره‌ «ظرف‌ها» یا «پول» است، اما در عمق، جنگ میان کودک‌های زخمی دو نفر است. دفاع‌های روانیِ ناآگاهانه، نیازهای پنهان که به شکل اشتباه بیان می‌شوند، چرخه‌های ناخودآگاهِ هم‌زمان، صمیمیت، که هم هیجان‌زا و هم تهدیدکننده است، از دیگر عواملی هستند که می توانند زیربنای مشکلات زوج را فراهم کنند. 

#روانشناسی #زوج #زوج_درمانی #روابط #هیجان #عواطف #رابطه_جنسی