آینده سوختهای فسیلی - به روایت دکترمحمدامین نادریان
Update: 2024-02-13
33
Description
"قسمت ۲۸ فارکست کتاب با عنوان "آینده سوختهای فسیلی
(Fossil Future)
راوی این قسمت: دکتر محمدامین نادریان
کارشناس حوزه اقتصاد انرژی
سوختهای فسیلی دوست ما هستند یا دشمن ما؟
ما به خاطر جلوگیری از گرمایش زمین باید سوختهای فسیلی را حذف کنیم؟
آیا انرژیهای خورشیدی و بادی میتوانند جایگزین سوختهای فسیلی باشند؟
آیا جریان طرفدار محیط زیست در دنیا واقعاً نگران آینده بشریت هستند؟
تهیهکننده: شرکت مشاوره مدیریت رهنمان
میکس و ادیت: محمداسماعیل نوایی
گوینده متن: سیاوش مهرآئین
تهیه شده در استودیو دانشگو
حمایت مالی و اطلاعات بیشتر: ۰۲۱۹۱۰۰۵۷۶۷
وب سایت: rahnaman.com
In Channel
این چه کتابیه که شما ترجمه کردین؟ کارتون خیلی مغرضانه و بی مسئولیت هست
هزار افرین به گروه فارکست من یک مقاله بر اساس این کتاب مینویسم و سیاستهای غلط وزات نیرو صندوق توسعه را زیر سوال جدی خواهم برد بی برقی های اخیر به دلیل بی اطلاعی نهاد های تصمیم گیر و تصمیم ساز از مطالب این کتاب است
هزار افرین به گروه فارکست من یک مقاله بر اساس این کتاب مینویسم و سیاستهای غلط وزات نیرو صندوق توسعه را زیر سوال جدی خواهم برد بی برقی های اخیر به دلیل بی اطلاعی نهاد های تصمیم گیر و تصمیم ساز از مطالب این کتاب است
به نظر من انتخاب این روایت از سوی راوی شاید ارتباط مستقیمی با رشته تحصیلی ایشان و منافع خودشان در گردش اقتصادی سوختهای فسیلی داره وگرنه کتابی بود پر از مغالطه و البته استدلالهایی پر از هجوم به ذهن مخاطب و تبلیغاتی و عاری از استدلال منطقی
افکار نویسنده به شدت پراکنده بود. یک پیش فرض محور اصلی کل صحبت های نویسنده بود که انسان محور همه چی هست و هر چیزی باید فدای انسان بشه که بیشتر یک نگاه احساسی و ناشی از ریشه های مذهبی بود. بیشتر یک ایده راست افراطی بود. از اون جهت پراکنده و پر سفسطه که اروپا در حال کاهش سوخت فسیلی هست بعد همش تاکید داشت که افریقا انرژی نداره اینا چه ربطی دارن نمیدونم. سهم تولید عمده آلایندههای زیست محیطی مربوط به کشورهای صنعتی هست چه ربطی به آفریقا داره. به شدت کتاب ضعیفی بود نه علمی بود نه فلسفی.
انتخاب جسورانه و بهموقع و روایت بسیار عالی
من خیلی سعی کردم ریشه های افکار نویسنده رو پیدا کنم، بر خلاف منفعت و سود که راوی هم بهش اشاره کردن، باید به قسمت های عمیق تر ذهن نویسنده رفت. یک مبحث به شدت پررنگ در بنیاد فکری ایشون وجود داره. انسان اشرف مخلوقات هست. شاید در نگاه اول به چشم نیاد اما به مرور میشه در تمام بخش های کتاب این مسئله رو واضح تر مشاهده کرد. این تفکر که انسان چون می تونه پس مجاز هست که طبیعت و اقلیم رو تغییر بده. این باور متاسفانه ریشه در نگاه مذهبی ادیان ابراهیمی داره که در داستان خلقت انسان رو اشرف مخلوقات معرفی کرده😑
بدون شک نگاه از زاویه مخالف معمول، شجاعانه است. اما چندتا نکته هست که بنظرم نگاه نویسنده رو نقد پذیر می کنه. رویکرد حذف سوخت های فسیلی به معنای تلاش در جایگزینی طولانی مدت هست و این پروسه تا زمانی که به توجیه اقتصادی معقول نرسه، قابل اجرای گسترده نیست، مثلا زمانی که تولید برق با پنل خورشیدی ارزانتر از برق حاصل از سوخت فسیلی بشه. نکته مهمتر اینکه منافع انسانی هیچ ارجحیتی نسبت به دیگر موجودات و طبیعت دارا نیست. نباید بخاطر انسان گونه های جانوری و اکوسیستم طبیعی رو نابود کرد چون عواقبش وحشتناک میشه
خیلی پر از مغالطه بود ولی حرف های درست هم داشت.
کتاب بدی نبود ولی با کل مطالبش موافق نیستم.
این کتاب به نظرم هدف «شکوفایی اقتصادی» رو به هدف «بقای نوع بشر» ترجیح داده و مبنای اصلی استدلالهلش همین ترجیحه که به نظر من هم اشتیاهه و هم غیرممکن
در زمینی که طوفان و خشکسالی و سیل و یخبندان و ... هر روز ما رو تهدید میکنن، دیگه شکوفایی اقتصادی و خلق ارزش معنایی نداره. با کدوم ثروت میشه دمای هوا رو کم کرد یا از بروز خشکسالی جلوگیری نمود؟! من قبول دارم که ممکنه جریان اصلی علمی در پیگیری جایگزینی سوختهای فسیلی منافعی داشته باشه، ولی راه پاسخ دادن به چالش واقعی «تغییر اقلیم» پاک کردن صورت مساله نیست. بلکه باید راهکار قابل اجرا ارائه بشه. مثلا بگیم که چطور میشه از آثار مخرب سوختهای فسیلی کم کرد؟ یا راهکارهای عملی برای کربنزدایی چی هستند؟
به نظر میرسه نویسنده یک هدف و دیدگاه غلط و غیر واقعی رو به طرف مقابل نسبت میده و در تمام کتاب تلاش میکنه برای رد اون رویکرد موهوم استدلال کنه. نویسنده هدف جریان اصلی رو «مراقبت از طبیعت و جلوگیری از آسیبرسانی به اون» دونسته و به نظرش این هدف با دیدگاه انسان محوری و اینکه رشد و شکوفایی بشر اولویت داره، مغایره. در خالی که هدف بیشتر فعالان این عرصه «فراهم کردن شرایط امکان ادامه حیات بشر روی این سیاره» است. ما از طبیعت مراقبت میکنیم چون تنها جایی که میتونیم زندگی کنیم همینجاست.
روایت آقای دکتر نادریان مثل همیشه آموزنده و شنیدنی بود.
لطفا اسم نویسنده در داخل تیتر و یا حداقل کپشن بنویسید. برای من دونستن اسم نویسنده مهم تر از راوی آن است.
عجب کتابی بود. من کاملا از چارچوب هایی که قبلا داخلشون فکر میکردم بیرون آورد.