ارسطو برای دوستی ارزش بسیار قائل بود و دوستی را یکی از سه ارکان سعادت بشر می‌دانست و مشخص است که منظور ارسطو دوستی‌های گزیده عمیق است. دوستانی که در حلقه دوستی‌های گزیده عمیق قرار می‌گیرند در برابر حوادث با انسان همدلی و همدردی می‌کنند و انسان به لحاظ روانی احساس می‌کند که در زندگی تکیه‌گاهی دارد و در برابر خطرات عریان نیست. از این‌جهت است که برخی کسانی که در مشاوره روان شناختی یا فلسفی فعال هستند به مشاوره جویان خود توصیه می کنند که بر مبنای قانون اساسی وجود خود، حلقه دوستان خود را محدود کنند و وظایف خود را نسبت به دوستان واقعی خود ادا کنند تا رابطه صمیمانه دوستی محفوظ بماند. در مقاله‌ای اشاره شده بود که فیلسوفی اهل مشاوره فلسفی به دلیل اهمیت و ارزش-مندی رابطه دوستی، به دوستان خود توصیه می‌کرد که دوز دوستی‌ها را بالا ببرند و نه دوز داروهای خود را؛ بنابراین دوستی های عمیق گسترده ما را در برابر حوادث بیرونی و آثارشان محافظت می‌کنند.

برشی از سخنرانی مصطفی ملکیان با عنوان خیزاب به جویباران