⸻

در گوشه‌ی حیاط خانه، مادرم با دستان پُر مهرش خمیر را ورز می‌داد، با صبر و عشق آنرا پهن می‌کرد و درون تنور می‌گذاشت. هر قرص نانی که می‌پخت، فقط برای شکم سیر کردن نبود؛ نانی بود آمیخته به دعا، با یاد رفتگان، و با نیت خیرات. من کودک بودم، اما می‌فهمیدم که این نان برای او مقدس است؛ چون با آن، هم سفره‌ی خانه‌مان را پُر می‌کرد، هم دل آسمان را.

سال‌ها گذشت… دیگر مادرم نیست، دیگر در آن گوشه‌ی حیاط تنوری روشن نمی‌شود، اما هنوز بوی نان تازه مرا به دوران کودکیم میبرد. انگار دوباره مادرم را می‌بینم؛ خم شده بر تنور، لبخند بر لب، و نان بر سفره. نانِ خاطره، نانی که هیچ‌وقت بیات نمی‌شود.

سرگذشت این هفته: نان مقدس

بقلم: معصومه پورطاهریان

تدوین: نسترن پورطاهریان

راوی: فریبا صادقزاده

لینک پادکست

https://t.me/radioeyepodcast

ایمیل پادکست

radioeyepodcast@gmail.com