بیرون از جعبه، پادکستی‌ست در سه قسمت، حاصل گفتگو با یازده نوجوان و جوان ۱۶ تا ۲۵ ساله.

گاهی لازم است پژوهش‌های میدانی، به شناخت اقشار و نسل‌ها از یکدیگر کمک کنند. در این دوره از تاریخ که توسعه فناوری و اینترنت‌، احساس تفاوت و شکاف زیادی بین نسل جدید با نسل‌های پیشین به وجود آورده، هنوز و همچنان گفتگو بهترین راه است برای شناختن نسل جوان‌تر و رسمیت دادن به جهان‌بینی آنها.

آیا پای تفاوت نسلی و تضادی کامل در باورها و نیازهایمان در میان است؟

این روزها بیشتر از همیشه درباره این گروه سنی صحبت می‌شود، از تلاش برای تعریف آن‌ها، تا دادن حکم و نظر. از نسبت دادن «باری‌به‌هرجهت بودن» به آنها تا پیش از این، رسیده‌ایم به احساس نامیرایی و قهرمانی و جسارت یا حتی گستاخی. از نگاه متعجب به پوشش و آرایش و زیورآلات آن‌ها رسیده‌ایم به نسبت دادن همین سلیقه به یک نوع آزاداندیشی و سرکوب‌ناپذیری.

هرچه هست این را نمی‌شود کتمان کرد که این میزان توجه، نشان‌دهنده‌ی نکته‌ای است: ما نیاز به شناخت داریم. ما فاصله داریم. ما ربطمان به همدیگر را گم کرده‌ایم.

باور ما این است که برای داشتن هر تعریف یا نظری ابتدا باید شناخت پیدا کرد، و برای شناخت، اولین قدم، گوش دادن است.

بر همین اساس در پاییز همین سال سراغ تعدادی از جوانان این گروه سنی رفتیم. این بچه‌ها ساکن تهران هستند، از مناطق شرق، غرب، جنوب و شمال.

از آن‌ها خواستیم حرف بزنند. تدوین گفت‌وگوها برای رسیدن به یک روایت یا هدف از پیش‌تعیین‌شده انجام نشده و فقط جواب‌ها را به ترتیب کنار هم قرار داده‌ایم. تنها هدف از پیش‌تعیین شده‌ی ما بیرون آمدن از جعبه‌ی تاریک «تفاوت نسل» بوده است. خوشحالیم که برایش تمرین کردیم. چیزهایی که از گفتگوهای اولیه حذف شده غیر از پاکسازی‌های فنی شامل مواردی در جهت حفظ حریم بچه‌هاست.

ما دوست داریم مطالب علاقمندان درباره این پادکست را در وبسایت وینش منتشر کنیم.

گرچه بیش از هرچیز از شما می‌خواهیم گوش بسپارید.