می‌دانیم که تفکیک‌های دوگانه و تقسیم به «این» و «آن» معمولا دقیق نیست اما پرسش این است که آیا می‌توانیم با مسامحه، متفکران را به دو دسته باغی و یاغی تقسیم کنیم؟ در پاسخ به این سوال، اپیکور حتماً نماد کاملی برای فیلسوفان باغی است.

در این جرعه، به بررسی نسبت فلسفی بین اپیکور و شوپنهاور می‌پردازیم و می‌بینیم چگونه دو متفکر با بیست قرن فاصله، با رویکردهای متفاوت، به دنبال زندگی‌ای تحمل‌پذیر و رهایی از رنج بودند. از باغ اپیکور تا تأملات شوپنهاور، بحث درباره ساده‌زیستی، محدود کردن خواسته‌ها، هنر، پرهیزکاری و مواجهه با مرگ، نشان می‌دهد که فلسفه می‌تواند راهنمای عملی برای زیستن بهتر باشد. 

متن کامل در سایت پادکست مِی به نشانی

https://mey.ir/episode-52/ ‎