حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۱۲ با خوانش محمدرضا ضیاء
Update: 2025-12-19
Description
غزل شمارهٔ ۱۱۲ از (حافظ » غزلیات) را با خوانش محمدرضا ضیاء بشنوید.
فایل صوتی متناظر را میتوانید در قالب mp3 از این نشانی (اندازه 23.57 مگابایت) دریافت کنید.
متن خوانش:
آن که رخسارِ تو را رنگِ گل و نسرین داد
صبر و آرام توانَد به منِ مسکین داد
وان که گیسویِ تو را رسمِ تَطاول آموخت
هم تواند کَرَمَش دادِ منِ غمگین داد
من همان روز ز فرهاد طمع بُبریدم
که عنانِ دلِ شیدا به لبِ شیرین داد
گنجِ زر گر نَبُوَد، کُنجِ قناعت باقیست
آن که آن داد به شاهان، به گدایان این داد
خوش عروسیست جهان از رهِ صورت لیکن
هر که پیوست بدو، عمرِ خودش کاوین داد
بعد از این دستِ من و دامنِ سرو و لبِ جوی
خاصه اکنون که صبا مژده فروردین داد
در کفِ غصه دوران، دلِ حافظ خون شد
از فراقِ رُخَت ای خواجه قوامُ الدین، داد
Comments
In Channel
Download from Google Play
Download from App Store
United States00:00
00:00
1.0x
