حرف دیگران

*

آیه شریفه می‌گوید: 

... وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ... 

(سوره مائده/ بخشی از آیه ۵۴)

یعنی مسلمانی که مؤمن به قرآن است از ملامت هیچ‌کس نمی‌ترسد. چه از او تعریف کنند، چه او را تکذیب کنند. تمام کره زمین، صبح به صبح، بیایند و پای شما را ببوسند چه اثری دارد؟ چه فرقی می‌کند؟ واقعا ... نه اینکه حالا مردم چه می‌گویند. حرف مردم که ملاک نیست. 

حضرت باقر (صلوات الله و سلامه علیه) به جابر جعفی می‌فرماید که: 

«تو از دوستان ما نیستی مگر آنکه این‌گونه باشی که اگر تمام اهل شهر به تو فحش دهند، محزون نشوی؛ و اگر همه از تو تعریف کنند، شاد نشوی.»

آقایان ! شما را به خدا قسم فکر کنید ! اگر این حال آمد، چه خواهد شد؟ تمام اهل شهر بگویند آدم بدی هستی، در تو تغییری پیدا نشود. چون خواسته نداری. هر خواستنی یک فشاری دارد، اعصاب را داغون می‌کند، از بین می‌برد، نابود می کند. 

و محال است ... امکان ندارد تا وقتی ذهن متوجه این مسائل پست مادی است، دریچه‌ای از آن عالم به قلب ما باز شود.