برنامه‌ریزی برای توسعه علم با توجه به سه بعد علم، فناوری و نوآوری را حکمرانی علم و فناوری می‌گویند. در این حوزه حکمرانی، الگوهای تصمیم‌گیری مشارکتی و بازیگران متعدد و متکثر هستند.

در حوزه‌های نظامی، منطق ضرورت بقا حکم می‌کند که توسعه به هر روشی ایجاد شود. این منطق قابل تعمیم به حوزه‌های غیرنظامی علم نیست. بنابراین با مخدری به نام نفت و با روش پول‌پاشی، می‌توان تعداد خروجی‌های کمی حوزه علم را افزایش داد (اعم از تعداد دانشگاه و تعداد فارغ‌التحصیل)، اما نمی‌توان توسعه نوآوری و بهبود فضای کارآفرینی را رقم زد.

الگوی غالب حل مسئله در کشور مکانیسم «اجماع‌سازی» و تشکیل شوراهای عالی برای ایجاد هماهنگی بین نهادها و دستگاه‌های متعدد است. در حالیکه اکنون نیازمند «اصلاح ساختار» هستیم.

ضرورت و چالش‌های اصلاح ساختار نظام حکمرانی علم، فناوری و نوآوری کشور را در پنجمین میزگرد رادیویی با اندیشه ورزان با عنوان «توسعه نامتوازن علم در ایران» بررسی کرده‌ایم.

با حضور:

- دکتر پریسا علیزاده، عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور؛

- دکتر سیما رفسنجانی‌نژاد، پژوهشگر آزمایشگاه حکمرانی و داده اندیشکده حکمرانی شریف؛

- امیرمحمد واعظی، مدیر اندیشکده هاتف.