رود: قسمت پانزدهم: تقصیر تو نبود(3)
528Description
نسخه ای که می شنوید بخش صوتی سری "رود" هستش که روی یوتیوب جریان داره. برای دسترسی به نسخه ویدیویی و باکیفیت این قسمت و مجموعه کامل قسمت ها می تونید همراه ما باشید. رود با لطف شما اینجا جاریست: یوتیوب /// کتاب معرفی شده در این قسمت: تقصیر تو نبود. رهایی از شرم ناشی از سوء‌استفاده در دوران کودکی با استفاده از نیروی شف اثر بورلی انگل -ترجمه سروه ویسی، خدیجه نادری زاده- نشر ارجمند /// پیشنهادهای مهمی برای انجام دادن: ۱- این عبارت را با سرگذشت خود ادامه دهید: "روزی روزگاری کودکی در خانه‌ای زندگی می‌کرد ..." ۲- یک نامه به کودک درونتان بنویسد... هرچه دل تنگتان میخواهد بنویسید.هرچه که باید میشنیده و نشنیده را به او بگویید.به این فکر کنید :به کودکی که سالهاست تنها رها شده چه باید گفت تا آرامش بگیرد؟رنجش را تصدیق کنید،ترسهایش را به رسمیت بشناسید،آنچه از سر گذرانده را با شفقت بازگو کنید،ببینیدش،آرامش کنید،هرچه شفقت در قلب مجروحتان هست به او بدهید.بعد از سالها قرار است خود را در کودکی ملاقات کنید.به خود،به کودکی خود چه خواهید نوشت؟
United States
ای جون دهه شصتی بخاد بنویسه زیاده و‌خلا زیادی وجود داره
دکتر جان ممنون ❤️🌱
خودمم نمیدونستم که چقدر به شنیدن این جملات احتیاج داشتم... اونجایی که حرف از نوشتن نامه ای با عنوان روزی روزگاری کودکی شد. و بعد گفتید حتما بعد نوشتن نامه پارش کن که خیالت راحت باشه، انگار که امنیتی رو حس کردم و تو ذهنم نوشتمش یهو وسط اپیزود بلند بلند گریه ام گرفت خودمو تو اغوش گرفتم هیچکس بهم نگفت که تقصیر تو نبود... اما ازتون ممنونم که باعث شدید این حس چند ساله با گریه ای بلند وسط کار کردن و گوش دادن اپیزود ازاد بشه و خودمو در اغوش بگیرمو ازاد کنم الان دیگه میدونم که تقصیر من نبود...
🌱🌷
فقط همین که این اپیزود رو گوش دادم آخرش چشمام تر شد. فکر کنم راه رفتنا و فریادهای زیادی تو راه باشه🙂
👏👏
❤️❤️❤️
سلام و ممنون.شما معلم ۴میلیون نفرین❤. من به سختی این فایلا رو گوش دادم بشدت فهمیدن درد داره!نامه رو نوشتم خیلی طولانی شد و بارها گریه کردم هنوز قلبم سنگینه، الان حالم بهتره. سبک شدم امروز دومین زاد روز منه.۱۴۰۳.۳.۳۰
آقای مجتبی شکوری چقدر ارزشمند هستید چقدر صدای شما حال آدم رو خوب میکنه چقدر دنیا ما خالی بود اگه صدای شمارو نمیشنیدیم وبا شما آشنا نمی‌شدیم درود برشما
دنیا به آدم هایی مثل تو نیاز داره دادا .. مرسی که هستی🌹
این سری رود که به صورت قسمت های کوتاه تر و ادامه دار هست بسیار تاثیرگذارتر و مفیدتر از اپیزودهای گذشته هست چون فرصت تامل بیشتر وجود داره. لطفا ادامه بدید چون ناجی من و امثال من هستید آقای دکتر...
همونطور که گفتین من بعد از انجام این تکلیف ها دچار کابوس شدم خیلی میترسم که این کابوس ها ادامه پیدا کنه چاره چیه؟
خدا قوت دکتر شکوری عزیز واقعا زحمت می کشی که به جامعه آسیب زای ایران کمک می کنید.
در ادامه صحبتم میخواستم بگم حتی اگر مثل من جرات ندارین که تمرینا رو انجام بدین و با دخترک/یا پسرک آسیب دیده درون خودتون روبه رو بشین به هر دلیلی، اما شما این پادکستا رو گوش کنید، ناخودآگاه شما خیلی کارا رو براتون انجام میده و شاید شما چندین ماه دیگه بیاید و از اول این پادکستا رو گوش بدین و حالا تمریناش رو انجام بدین.
بسیار صحبتتاتون تاثیر گذار بود، بسیار زیاد از بابت تلاشی که در گرداوری و به اشتراک گذاشتن این موضوع کردینازتون سپاسگزاری میکنم. من قبلا به نظرم این صحبت ها رو از شما شنیده بودم یا قبلا این مجموعه پادکست ها رو از شما گوش کرده بودم و متاسفانه جرات نداشتم این تمرین ها رو انجام بدم، اما چیز خیلی عجیبی رو نتوجه شدم که من مدتی بود که خود شفقتی پیدا کرده بودم، یعنی با بدنم و جسمم درست صحبت میکردم و کاملا نوازش گونه، با لحن خوبی توی خلوت خودم با خودم صحبت میکردم.
چرا انقدر من نوشتن از کودکی مو عقب می ندازم؟!
فقط می تونم یک دنیا ممنون. من هر قسمت و بارها و بارها گوش می کنم ، اشک می ریزم و تمام مراحل و با خودم به جلسه تراپیم می برم تا درمانش کنم ، خیلی اوقات سختی رو دارم می گذرونم ولی می دونم طی کردن این مسیر لازمه رسیدن به آرامش. امیدوارم این بینشی که دارین به ما منتقل می کنین، زندگیتونو غرق نور کنه
سلام دکتر شکوری.همین الان تماشای مستند مشق شب به پایان رسید و چقدر ناراحت شدم عمیقا...با ما چه کردن؟چقدر دوران سیاه و تاریکی بود.تمام اضطراب های لعنتی اون دوران اومد جلوی چشمام و چقدر بی پناه بودیم.با دیدن آخرین صحنه از اون بچه ی پریشان خاطر یادم به ترس های خودم افتاد و کلی اشک ریختم.کاش راهی بود که بچه هامون رو نجات میدادیم از این سیستم لعنتی آموزش و پرورش.گیر کردیم و انگار قرار نیست هیچ وقت به خودشون بیان.نسلی که توی فیلم میدیدیم شدیم ما که اکثرمون حالمون خوب نیست.
من دچار شرمی هستم که سال ها باهاش زندگی کردم و این حس گناه ....😭
این اپیزود رو توی مترو گوش دادم و این قدر باهاش همذات پنداری کردم که نزدیکه گریه کنم.