️ شماره ۳۴

️ کتابِ روزی که مداد شمعی‌ها دست از کار کشیدند

بخش اول

نوشته‌ی درو دی‌والت

ترجمه‌ی رضی هیرمندی

️ خرداد ۱۴۰۴

️

پی‌نوشت:

جنگ، پیکرتراشی‌ست که برای ساختن فردا، به جانِ صخره‌ی امروز می‌افتد.

فردایی بهتر؟ یا بدتر؟

هیچ‌کس نمی‌داند.

اما یک چیز را همه خوب می‌دانند:

ضربه‌های امروزِ پیکرتراش، دردآور است.

جنگ، سهمِ کودکان نیست؛

اما هرچه بکوشی، بوی تندش از روزن‌های کوچک، به جهانِ آن‌ها نشت می‌کند.

طرفه آن‌که: تا جایی که می‌شود، باید روزن‌ها را تنگ‌تر بست؛

درها و پنجره‌ها را.

شاید بوی تعفّنِ جنگ، کمتر به مشامشان برسد.

این قسمت، در روزهایی ضبط شده که حالِ ایران بهتر بود؛

و تقدیم می‌شود به همه‌ی کودکان:

این صاحبانِ فردا.

آدرس ما در تلگرام

@MimDalStory