از تحمل من خارج است؛ می‌خوابم خواب می‌بینم، بیدار می‌شوم، خواب می‌بینم. انگار از خوابی به خواب دیگر منتقل می‌شوم، آن هم چه خوابی! الان یک هفته است دچارش شده‌ام. روز اول که از خواب بیدار شدم، مطابق معمول و عادت همیشگی به ساعت کنار تخت نگاه کردم، ساعت هشت بود. نگاهم افتاد به پنجره اتاق خواب که پرده‌های ضخیم قرمز دارد. شعاع نور صبح از ورای سرخی پرده‌ها چیزی را یادم آورد. اما هرچه فکر کردم نتوانستم بفهمم چیست! انگار کلمه‌ای که نوک زبانت گیر کرده باشد ولی نتوانی ادایش کنی. انگار تصویری دور، از کودکی که فقط لایه‌ای محو و وهم‌آلود از آن پیش چشمت است و هیچ چیز دیگری به خاطرت نمی‌آید...
نویسنده و راوی: محسن حکیم معانی