هوش مصنوعی در قرن بیست و یکم، تنها یک فناوری نیست، بلکه ابزارِ قدرتمندی در اختیار افراد و گروه‌های مختلف سیاسی و اجتماعی است که می‌تواند، چشم‌انداز سیاسی و سرنوشت بسیاری از ملل را تغییر دهد.
در حالی که با ابزارهای هوش مصنوعی می‌توان سیاست‌گذاری، حکومت‌داری و مشارکت رای‌دهندگان را بهبود داد، اما چالش‌هایی مانند تولید اطلاعات نادرست، نقض حریم خصوصی و افزایش قطبی‌سازی، از جمله خطرات ورود هوش مصنوعی به حوزه سیاست است.
آیا هوش مصنوعی در آینده قرار است برای انسان‌ها سیاست ورزی، یا سیاست‌مدار تربیت کند؟
در هشتمین قسمت از پادکست «زندگی مصنوعی من»، رضا جمالی نگاهی کرده به نقش هوش مصنوعی در بازی‌های سیاسی و تأثیرات آن بر فرآیند دمکراسی در جهان.