از پله‌های هواپیما بالا می‌روید، وارد کوریدور کابین می‌شوید، صندلی‌تان را پیدا می‌کنید، چمدان یا کیف‌تان را در محفظه‌ی بالای سرتان قرار می‌دهید، می‌نشینید، کمربندتان را می‌بندید و موبایل‌تان را به دست می‌گیرید!

اگر هواپیما چندان بزرگ نباشد و مسافرگیری خیلی طول نکشد و شما خوش شانس باشید و ترافیک باند پرواز در کار نباشد، تنها ده دقیقه شاید هم یک ربع بعد از شما خواسته خواهدشد گوشی‌تان را در حالت پرواز قراردهید

بعد از این مرحله شما چهار انتخاب دارید. روی گوشی گیم بازی کنید. چشمان‌تان را ببندید و به استراحت بپردازید، با مسافری که در صندلی کناری شما نشسته سر صحبت باز کنید و یا یک کار مفید انجام دهید. مثل کتاب خواندن یا فکرکردن اصولی به یک مساله‌ی مهم. پرواز شما را در وضعیتی قرار می‌دهد که چاره‌ای جز تمرکز ندارید چون کار دیگری نمی‌توانید انجام‌دهید و هیچ پیام و هشداری نمی‌توانید دریافت نمی‌کنید. وضعیت لذت بخشی است. نه؟

چرا چنین وضعیتی را در زندگی و به طور خود خواسته ایجاد نکنیم؟ درست مثل چیزی که من، آیدین نامدار در این پادکست در مورد آن با شما به طور خلاصه صحبت کرده‌ام