آنگاه هیچ نبود؛ هیچ بُعدی وجود نداشت، هیچ جسمی، هیچ فاصله‌ای و هیچ چیز حتی زمان!

اینها تصوری ناممکن از حدود 14 میلیارد سال پیش می‌باشد. نظریه‌های فعلی علم فیزیک نجوم بر این باورند که جهان ما پیش از تولد اینگونه بود و در این نیستی ناگهان انفجار عظیمی رخ داد. انفجاری که همه آنچه را می‌شناسیم پدید آورد. منشاء این انفجار یک توده بینهایت متراکم بود و این انفجار را «مهبانگ[1]» یا «انفجار بزرگ» می‌گویند.

تمام نظریه‌های علمی بشر از انفجار بزرگ به بعد را تفسیر کرده‌اند ولی هیچ‌یک تاکنون در مورد اساس پیدایش این توده اولیه و وقایع احتمالی پیش از آن، صحبتی به میان نیاورده‌اند. اینکه این توده از کجا آمده است و در کجا قرار داشته و بیرون آن چه بوده، سؤالاتی است که به نظر می‌رسد هرگز نتوان به آنها پاسخ گفت. شاید بتوان به گفته‌ای از سنت پل در 19 قرن پیش بسنده کرد که: «جهان با استفاده از کلمه خدا آفریده گردید؛ به طوریکه چیزهایی که دیده می‌شوند از چیزهایی که دیده نمی‌شوند ساخته شد».

پس از این انفجار عظیم، هستی درون نیستی شروع به تولد کرد. در ابتدا درجه حرارت فوق‌العاده بالا بود؛ آنقدر که هیچ الکترون یا پروتونی نمی‌توانست وجود داشته باشد. همچنان‌که جهان بزرگتر می‌شد، سردتر و سردتر می‌گردید. تا بالاخره نخستین ذرات زیر اتمی در دماهای کمتر شکل گرفته و آغاز شدند بر خلقت گیتی آنگونه که امروز می‌بینیم.

ابتدا هیدروژن به عنوان ساده‌ترین اتم پدیدار گردید و در این حین جهان با سرعت بسیار زیادی همچنان انبساط می‌یافت … (پادکست را گوش کنید)

[1] Big Bang