متن مداحی شور «سایه لطف حسین» / سید رضا نریمانی

سایه‌ ی لطف حسین از رو سرم کم نمیشه

هیچ زمانی واسه ما مثل محرم نمیشه

وقتی که رضایت تو رو دارم بهشتی ام

نوکر واقعی وارد جهنم نمیشه

تورو میخوام، نه اینکه هیزم دوزخ شم

بده برام، اینجوری سنگ روی یخ شم

یه رو سیام، تورو خدا منو ببخشم

حسین

تا بلدم، گدا میارم درخونت

تا ابدم، میشم آقا نوکر خونت

به تو قسم، از همه‌جا بهتره خونت

حسین

اللهم اجعل محیای محیا اباعبدالله

واسه‌ تو هرجا باشی‌ هرجا که‌ هستی میخونم

اسمتو چون توی قلب من نشستی میخونم

وقتی نام تو بیاد هوایی میشه دلم و

ذکرتو با هروله باشور و مستی میخونم

تودل من، پر نوای شور و مستی

تودل من، اومدی آخرش نشستی

تودل من، خالی نمیشه تا تو هستی

حسین

میدونی که، لطف تو از سرم زیاده

میدونمم، زائرای حرم زیاده

گدا پره، اونجایی که کرم زیاده

حسین

اللهم اجعل محیای محیا اباعبدالله

بچه هیاتی جونش رو به تو تقدیم میکنه

ساعت عشقشو به وقت تو تنظیم میکنه

کعبه خونه‌ی خداست ولی گداها میدونن

خدا برکت رو توی کربلا تقسیم میکنه

طرف من، آقاییه که خیلی آقاست

هدف من، رضایت علی و زهراست

شعف من، اینه شفاعتم باسقاست

حسین

حقیرتم، عزت واسم این حقارت

اسیرتم، تا باشه اینجوری اسارت

اجیرتم، بده به من اذن زیارت

حسین

اللهم اجعل محیای محیا اباعبدالل