کهنه اما زنده و نجات بخش

آیا هر چیزی که قدیمی هست، محکوم به زوال و نابودیه؟

افرادی هستن که ادعا می‌کنند کتاب مقدس، قدیمی و منسوخ شده، چون چیزی که توش نوشته شده خیلی کهنه است و به درد امروز نمیخوره علی الخصوص چیزی که تو عهد عتیق می‌خونیم.

اما میدانیم که هر چیزی که قدیمی هست، دلیل بر بد بودنش نیست مثلاً کشفیات علمی، چیزهایی که انیشتین یا نیوتن کشف کردن، هنوز هم درسته یا حتی تمبرهای قدیمی یا یک شراب خوب که اگه قدیمی باشه، با ارزش‌تره و ممکنه طعم بهتری داشته باشه.

 پس نمیشه هر چیز قدیمی را بگیم که به درد نخوره، اشتباه یا غیرکاربردیه بلکه برعکس، ممکنه خیلی پایدار باشند، چون ممکنه سال‌ها و قرن‌ها دوام آورده‌ باشه حتی تا امروز.

کتاب مقدس هم همینه و دستورات و احکام اون هم همینطور مثلاً یوحنا درباره محبت کردن میگه که این حکم چیزی نیستش که جدید باشه بلکه یک حکم قدیمیه. چیز تازه و جدیدی نیست که بخواد باعث شگفتی کلیسا بشه و همون چیز قدیمیه که از اول بهشون گفته شده بود. خدا رو دوست داشته باش و همسا‌یه‌ات را مثل نفس خودت محبت کن.

این حکم اول توی تورات آمده بود بعد توسط عیسی تکرار شد و یوحنا با گذشت سال‌ها، اون را باز تکرار میکنه.

این چیزیه که امروز قراره از نامه ۱ یوحنا ۲: ۷ الی ۱۱ بررسی‌اش کنیم.

ای عزیزان، دستوری كه به شما می‌نویسم فرمان تازه‌ای نیست، بلكه دستوری است قدیمی؛ یعنی همان است كه شما از ابتدا داشته‌اید. این همان پیامی است که از اول شنیده‌اید. در هر حال دستور تازه‌ای به شما می‌نویسم و حقیقت آن، هم در مسیح و هم در شما دیده می‌شود، زیرا پایان ظلمت نزدیک و نور حقیقی در حال درخشیدن است. اگر كسی ادّعا كند كه در نور است و در‌عین‌حال از برادر یا خواهر خود نفرت دارد، او هنوز در ظلمت است. هر که برادر یا خواهر خود را دوست بدارد، در نور زندگی می‌کند و باعث لغزش خود و یا دیگران نخواهد شد. امّا هر که از برادر یا خواهر خود متنفّر باشد، در ظلمت است، در ظلمت راه می‌رود و نمی‌داند به كجا می‌رود، زیرا تاریكی چشمانش را كور كرده است.

محبت کردن و دوست داشتن، چیزیی که جایی نخوندم که بخواد کار ساده و یا آسان باشه و یوحنا هم چنین چیزی نمیگه.

من افراد نسبتاً زیادی را دیدم که سال‌ها حتی بیشتر از ۵۰ سال تو ایمان مسیحی‌اشون زندگی کردن یا تو خدمت بودن. نسبت به کسی که جدید ایمان آورده یا چند سالی از ایمانش میگذره، کمتر دیدم که درگیر ناراحتی یا کم‌محبتی بشن و بنظرم، این محبت کردن و تو نور زندگی کردن، چیزیه که با گذشت زمان و رشد کردن تو مسیح، بیشتر و بیشتر میشه همونطوری که پولس تو ۱ قرنتیان ۱۳: ۷ میگه:

محبّت در همه حال صبر می‌کند و در هرحال خوش‌باور و امیدوار است و هر باری را تحمّل می‌كند.

این حقیقت، تو محبت کردن و دوست داشتن وجود داره و چیزی نیست که تغییر کنه و همیشه ثابته.

حالا بیاید اینو طور دیگه تو شرایط سخت‌تر نگاه کنیم.

آیا هر درد و زخمی که از افراد برای ما ایجاد ممکنه بکنن را باید فراموش کرد و اون شخص را بخشید؟ آیا شفایی از این رنج‌ها یا دردهایی که از سایرین کشیدیم، شفا پیدا میکنن؟ ما چطور میتونیم تو این شرایط ادامه بدیم.

این موضوع صحبتی بود که مدتی قبل با یکی شبان کلیسامون داشتم، اون میگفت ممکنه شفا کلی روی زمین ممکن نباشه اما میشه با وجود این درد به صلح و آرامش رسید.

بخشش، چیزیه که معیاری برای سنجش نداره. چیزی که برای یکی غیر قابل تحمل ممکنه باشه، میشه نمونه‌های مشابه دیگه‌ای را با افراد دیگه دید که تجربه‌اش کردن و تونستن ببخشن یا فراموش کنن.

ممکنه شما خودتان قربانی درد و زخم‌هایی باشید که هنوز التیام پیدا نکردن و یا اینکه کسائی را بشناسید که اون درد، تقریبا زندگی‌شون را نابود کرده.

این چیزی نیستش که ما براش دعوت شده باشیم، اینکه تو درد و تلخی بخوایم زندگی کنیم و چیزی را تحمل کنیم که تمام روز و شب ما رو درگیر خودش کنه یا شاید ماه‌ها و سال‌ها.

اینطوری نه فقط خودمون آسیب می‌بینیم، بلکه دیگران هم ازش یا از شرایطی که داریم ممکنه رنج بکشن.

اگر بخوایم خیلی سریع بگیم که بخشیدم و تمام شده، فکر میکنم این هم چیزی نیست که خیلی صادقانه باشه چون هر زخمی، نیاز به وقتی برای ترمیم داره و شفا گرفتن هم چیزیه که باید پروسه‌اش سپری بشه.

یوحنا میگه محبت کردن، نشانه زندگی کردن تو نوره و نفرت داشتن، نشانه زندگی کردن تو تاریکی.

در انجیل، تفاوت بین محبت و نفرت خیلی روشن است، جایی وسط این دو تا وجود نداره. اگر کسی ادعا میکنه که تو نوره اما از کسی نفرت داره، هنوز تو تاریکیه، هرچند در ظاهر ایماندار باشد و بین مسیحیان زندگی کنه.

محبت، نوریه که دل انسان را روشن می‌کنه و هیچ نقطهٔ تاریکی باقی نمی‌گذاره و نفرت، خمیرمایه‌ایه که منشا گناهای زیادیه. هیچ چیزی به اندازهٔ نفرت کورکننده نیست.

وقتی دلی پر از تلخی یا نفرت نسبت به کسی باشه، نسبت به هر خوبی که تو اون شخص هست کور می‌شه و حتی نمی‌خواد اونو ببینه.

ما برای این نوع زندگی، دعوت نشدیم. ما دعوت شدیم تا توی نور زندگی کنیم، این نور باشیم و به این نور نگاه کنیم. ما دعوت شدیم که تو صلح و آرامش زندگی کنیم و بتونیم جلال مسیح را نشان بدیم حتی با ضعف‌های انسانی که داریم، می‌تونیم بزاریم روح خدا رومون کار کنه تا بیشتر شبیه مسیح بشم که حتی روی صلیب گفت ای پدر، اینان را ببخش زیرا نمیدانند چه میکنند.

ما هم کسایی را می‌شناسیم که با ما رفتاری داشتن که از روی نادانستن یا کمبودها و ضعف‌هاشون بود، بزاریم اگه روح خدا ما را مجاب میکنه که باید آنها را ببخشیم، این کار رو انجام بدیم و حتی براشون دعا کنیم مثل کاری که مسیح روی صلیب کرد.

این کمک میکنه تا نور مسیح، تو ما بیشتر بدرخشه.

برکت خدا با شما باشد.

روز خوش

Social Media:

Website: https://kalameye-hayat.com

Telegram: https://t.me/KalameyeHayatofficial

Instagram: https://www.instagram.com/kalameyehayat

Youtube: https://www.youtube.com/channel/UCyhbpNCwyvva-yH1gwFNw1w/videos

#نامه_اول_یوحنا

#پادکست_مسیحی

#کلمه_حیات

#کتاب_مقدس

#پادکست_مسیحی

#ایمان_مسیحی

#محبت

#بخشش

#زندگی_در_نور

#عیسی_مسیح

#کلام_خدا

#نور_و_تاریکی

#محبت_مسیح