بنظر من هر شخصی باید حداقل شانس این رو داشته باشه که برای مدت کوتاهی هم‌ که شده اونچیزی که فکر می کنه بهش علاقه داره رو امتحان کنه، تکرار می کنم "امتحان کنه". ولی امتحان کردن صرفا نباید به معنی این باشه که محکومی به ادامه دادن همین تا ابد. امیدوارم هرکسی اندر خوش شانس باشه که در جای درست خودش قرار بگیره و با کنجکاوی و اشتیاق تهِ اون کار رو در بیاره.

Dec 13th

Reply (1)

Arash Pakzad

اگر گلشن و بهار نماینده‌ی درست و قابل تعمیمی به همه‌ی هنرجویان نسل «زد» باشند، این پادکست رو اولا باید پدر مادرها بارها گوش کنند. دوما اساتید و مسئولین هنرستان و بعد هم باقی موزیسین‌هایی که لازمه اطلاع و اشراف درستی به وضع حال حاضر موسیقی داشته باشن. من شخصا امیدوارم که گلشن و بهار نماینده‌ی این نسل نباشند چون به تصور من مسیر اشتباهی رو انتخاب کردند. اما اگر هستند، وقتشه که شاید نسل من ذهنیت‌مون رو عوض کنه و شکل دیگه‌ای ببینیم ماجرا رو

Nov 19th

Reply (1)

At.saeedi

با هنرجویان پسر هنرستان موسیقی تهران هم مصاحبه گنبد... چون مشتریان پادکست شما هستند( دوتا خوب و باسواد و فلسفی شون هم میتونم معرفی کنم😊)

Nov 1st

Reply (1)

Mohammadreza Farahbakhsh

واقعاایران دوست دارم چون فقط توایران می تونی نه بزرگان موسیقی دوست داشته باشی ونه موزیک خوب گوش کنی ونه سازتوخودت انتخاب کنی وفقط ازموزیک گوش کردن تنهاخواست رقص باشه، ولی می تونی فکرکنی که نوازنده ای واونم ازنوع خوبش🤔

Oct 18th

Reply (2)

Mohammadreza Farahbakhsh

مثلاچه چیزه ارزشمندی تواین گفتگوبودکه لازم دونستی بامابه اشتراک بزاری

Oct 18th

Don Ramtin

باور نکردنی بود! اینا واقعاً هنرجویِ هنرستانِ موسیقی بودند؟! موسیقی گوش نمی‌کنم، کنسرت نمیرم، آدم خسته میشه بشینه تو کنسرت موسیقی گوش کنه و ترجیح میدم برم پاپِ زیرزمینی که باهاش برقصم، شجریان دوست ندارم، بتهوون گوش کنم که چی بشه، موسیقی یاد می‌گیرم که ازش پول در بیارم، کتاب نمی‌خونم، و .... فقط اینا رو مقایسه کنیم با نسل‌هایِ قبلیِ هنرستانِ موسیقی؛ کسانی چون حسینِ علیزاده، ارفع اطرایی، جلال ذوالفنون، کامبیز روشن‌روان و ... خاطراتِ این هنرمندان از هنرستان رو بخونیم و افسوس بخوریم...

Sep 30th

Reply (2)