نقشه گنج من کجاست؟ - اپیزود شش (فصل دوم)
Update: 2025-11-09
8
8Description
نقشه گنج من کجاست؟ - اپیزود شش (فصل دوم)
.گاهی نمیدونی داری کجا میری، فقط حس میکنی راهِ قبلی دیگه راهِ تو نیست. این اپیزود برای همون لحظهست؛ وقتی وسطِ مه، هنوز یه نشونهی زنده داری
«اگه این اپیزود یه تیکه از نقشهی درونت رو روشن کرد، برامون بنویس: «من هنوز اینجام
.عضویت در کانال تلگرام خانواده داوج «یه فضای امن برای نوشتن، شنیدن، و تنها نبودن» : لینکش توی بیو اینستاگرام و توضیحات اپیزوده
روایت و کارگردان صوتی: جواد نجفی
مدیر پروژه، داستان و ویراستاری: محمدامین نجفی
اینستاگرام داوج : https://instagram.com/davaj.podcast
کانال تلگرام خانواده داوج : https://t.me/davaj_pod
ایمیل تماس : davaj.podcast@gmail.com
Hosted on Acast. See acast.com/privacy for more information.
In Channel
Download from Google Play
Download from App Store
United States00:00
00:00
1.0x
خیلی عالی هستید گروه داوج
هواپیمایی که تو آسمون دیدم و ابر هایی که داشت رنگ خورشید رو میگرفتن تو اوج غروب خورشید درخت هایی که پشت سر هم آنچنان محکم ایستادند که مطمئنا هیچ وقت بادی و برفی اونا رو نمیشکنه پرواز پرنده ها هر چی دور تر میشن انگاری راحت تر پرواز میکنن رها کردن همون جوری که پیش میره اونا هم باهاش پیش میرن از پارک رد شدم بوی خاکی اومد که تازه آب خورده بود صدای خنده ی بچه ها بالا سرتو نگاه میکنی فقط شاخه های درخت رقصان بر آسمون رو میبینی صدای جیغ زدن :)))
ممنونم از تیم پر قدرت تون من شما رو به تمام هم کلاسی هام تو دانشگاه معرفی کردم توصیه کردم که حتما به تیم شما بپیوندن راستی منم برای کلاس موسیقی رفتم ثبت نام کردم:))
مسئولیت خیلی از حس هه به عهده ی ما نیست نه اومدنش و نه کنترل کردنش یه نوع بیماری هم نیست که بخوایم درمانش کنیم طبیعت انسانه انسان است و احساس فقط در اون لحظه باید اون هشدار مغز رو که برای بقا فعاله مدتی کمش کنیم تا اونقدر فاجعه انگاری نکنه برای ما اونوقت راحت تر احساس ها رو تجربه و میزاریم برن نه اصرار میکنیم برای رفتن و نه اصراری برای موندن
تیم داوج فوقالعادهاس خداروشکر میکنم ک هدایت شدم به سمتتون🌟ممنونم ازتون
هیچ احساسی دشمن تو نیست هرچی بالا میاد، اومده تا دیده بشه همین که میتونی نگاهش کنی، یعنی داری درمانش میکنی
(نقشهها رو بقیه میکشن اما نشونهها رو توی خودت پیدا میکنی هرنشونهای که حس زنده بودن بهت میده هرچقدر هم ک کوچیک باشه داره مسیر رو بهت نشون میده)
قدم بعدی رو بذار همونجا که بدنت آرومتره
گاهی برای دیدن مسیر به جای نور بالا زدن باید اون نور رو کم کنی و عادیش کنی.. چراغو کمتر کن نشونه رو ببین
برگای رنگ ووارنگ درختا کوهی ک نه اونقد نزدیکه ک بتونی لمسش کنی، نه اونقد دور ک بدونی سخت میشه نزدیکشدبهش صدای باد تو شاخههای درختا نشونه بودن برام و بهم میگفتن نگاه کن و در لحظه باش، مکث کن و نفس بکش