این هفته در #نیمه_پُر_نیمه_خالی درباره #اعتماد_به_نفس حرف می‌زنیم.
اعتماد به نفس همان شرایط یا ویژگی یا موقعیت روانی است که به ما اجازه می‌دهد خودمان را، حرف‌ها و باورهامان را، حالات بدن‌مان و نظرهامان را چیزهایی واجد ارزش و در معرض تماشا و نگاه دیگران گذاشتن، بدانیم یا ندانیم.
توی کلاس درس کسی که همیشه سعی می‌کند ردیف آخر کلاس بنشیند، از نشستن روی صندلی‌های ردیف اول پرهیزمی‌کند. در جلسه کاری، کسی که نظر دارد، اما از نظر دادن طفره می‌رود، در جمع دوستان، کسی که نگران مشارکت در بحث‌هاست،‌ در مهمانیِ رقص، کسی که دوست دارد برقصد اما نمی‌رقصد...اگر گاهی یا اغلب یا شاید همیشه خودتان را در این موقعیت‌ها پیدا می‌کنید، ای بسا اعتماد به نفس موضوعی باشد که باید درباره‌اش بیشتر بدانید.
اعتماد به نفسی که داریم یا نداریم در طول مسیر زندگی‌مان خیلی چیزها را تعیین می‌کند؛ خیلی چیزها را تغییر می‌دهد؛ راه‌های تازه در برابر ما باز می‌کند یا راه‌های پیش رو را می‌بندد.
این هفته فهیمه خضر حیدری همراه با دکتر شکیب نصرالله، روان‌درمانگر از دانشگاه مک‌گیل کانادا و پریسا کاکایی، روان‌شناس و کارشناس مطالعات کودکی و حقوق کودک درباره همین موضوع بحث کرده‌اند.
@fahinprague