امید، لقبِ آرزویی است که در انتظار کمال و رسیدن به حقیقت است. اصلا به همین خاطر است که وقتی امیدوارید، یعنی در جستجوی حقیقت هستید و سودای رشد و کمال در سر دارید. شاید برای مهاجری تازه‌وارد که شب را در اتاقی زیر شیروانی سر می‌کند و روز را به فروش ماست و لبنیات می‌گذراند، گفتن از امید و مختصاتش کمی زیاده‌روی به نظر بیاید؛ اما قطعا نه وقتی که تنها داشته‌اش همین امید باشد. «پژمان نوزاد» سال‌های زیادی را به سختی و البته با امید گذراند تا در نهایت به نامی معتبر و شناخته‌شده در دره تکنولوژی تبدیل شود؛ سرمایه‌گذاری خوشنام که به رشد و شکل‌گیری شرکت‌های موفقی کمک کرده است.