فراموش کردن مسایل؛ بخشش و شفا نمی آورد. ما نباید زخم‌ها و رنج‌های خود را پنهان کنیم بلکه به فیض و کمک خداوند قدم بر داریم تا شفا کامل را دریافت کنیم. بخشش شفابخش یک شعار نیست بلکه انجام عملی کردن است. شخص زخمی همواره با ذهن خود در جنگ درونی قرار دارد و همیشه وقت درگیر است. اگر شما درگیر چنین جنگ‌های درونی و ذهنی هستید از خود بپرسید من با چه کسی دارم گپ می‌زنم؟ چون آن شخصی که با او می‌جنگید حضور ندارد؛ شما هم که دیوانه نیستید که با خود حرف بزنید! آیا با خدا؟ نخیر. شاید تعجب کنید بلی آن روح شریر یا به قولی دیو غیب هست! اوست که به ذهن شما حمله می‌کند شما را تسخیر کرده به تشویش می‌سازد. پس چاره چیست؟ ایمان داشتن به عیسی مسیح و آزاد شدن از بندها که شما را درگیر کرده است؛ تا با ایمان شفا در شما جاری شود. او دلشكستگان را شفا می‌‌بخشد و زخمهای ايشان را می‌‌بندد.