امروزه در دنیایی زیست می‌کنیم که کنسل‌کردن آدم‌ها تنها به یک کلیک ساده، چند پست و تعدادی کامنت نیاز دارد. دیگر نمی‌توان پشت درهای بسته یا در پستوها، تعرض کرد یا خطوط قرمز را پشت سر گذاشت و آب هم از آسیاب تکان نخورد. هر کنش عواقبی دارد و جریانات فرهنگی بر کنش‌ها و مراتب قانونی ارجحیت دارند. در چنین شرایطی بستری خاکستری پدید آمده که هم در آن می‌توان حق را احقاق کرد و هم می‌توان آن را ضایع نمود. از سال 2016 و با افشای راز آشکار فساد اخلاقی هاروی واینستین و از پس آن پرونده کوین اسپیسی و اخراج او از پروزه موفق خانه پوشالی، فرهنگ لغو یا همان کنسل کالچر روزبه‌روز در سینما قوت گرفت و چهره‌های مهمی را تحت تاثیر قرار داد. از کوین اسپیسی گرفته تا جانی دپ و بیل موری و حتی جیمز گان و جیمز فرانکو. اما رفته‌رفته با گذشت زمان و با تبرئه‌شدن چهره‌هایی چون کوین اسپیسی و پیروزی جانی دپ در دادگاه‌های پرشمار، پرسشی اساسی شکل گرفته است؛ این که آیا این فرهنگ فراقانونی قابل دفاع است؟ حیات حرفه‌ای چهره‌های تبرئه‌شده که کماکان ویران‌شده باقی مانده چطور توجیه می‌شود؟ حدود و ثغور این فرهنگ چیست؟ چه راهکارهایی برای مدیریت چنین پدیده‌ای قابل تصور است؟

در این اپیزود ویژه از پادکست اودیسه سینمایی قرار است یکی از مسائل مهم پاپ کالچر را زیر ذره‌بین ببریم و ضمن بررسی و خاستگاه فرهنگ کنسل در سینما، مسیری به سوی پاسخ پرسش‌های فوق بگشاییم.

منابع جهت مطالعه بیشتر در خصوص پدیده کنسل کالچر:

یک مقاله آماری