⭐ Υπάρχουν έργα που δεν γράφονται με μελάνι αλλά με αγωνία. Έργα που δεν μιλούν απλώς για κοινωνίες αλλά για ανθρώπους που πληγώνονται όπου η αδικία φυτρώνει. Το «Αν ο κόσμος μας έβλεπε μαζί» δεν είναι ιστορία αγάπης∙ είναι κατηγορώ ενάντια σε όσους τυφλώνουν πιο πολύ κι από το σκοτάδι της Cecily. Είναι ένα έργο που σε στήνει απέναντι στον εαυτό σου και σου λέει: «Δες, αν αντέχεις». Στο ηχητικό, προλογίζω το έργο και επιστρέφω στο τέλος με στοχασμούς για την τραγικότητα της ανθρώπινης μοίρας και την απάνθρωπη ευκολία με την οποία μια κοινωνία μπορεί να συνθλίψει δύο καθαρές ψυχές.

📜 Υπόθεση

Στο σπίτι της τυφλής Cecily Gray καταφθάνει ο τραυματισμένος Davis Cotton, νέγρος ξυλοκόπος που πυροβολήθηκε από το αφεντικό του. Ο φίλος του Roy τον φέρνει κρυφά για να τον περιθάλψει ο γιατρός MacWell. Η Cecily δεν ξέρει πως ο φιλοξενούμενός της είναι έγχρωμος και τον δέχεται με την αθωότητα εκείνων που βλέπουν με την καρδιά.

Η αγάπη ανάμεσά τους ανθίζει δειλά. Εκείνη, τυφλή. Εκείνος, κυνηγημένος. Γύρω τους, μια κοινωνία που βράζει από μίσος και ρατσισμό. Οι πάστορες –λευκός και έγχρωμος–, ο δικηγόρος, η εφημερίδα, ο φωτορεπόρτερ, όλοι γίνονται κομμάτια ενός μηχανισμού που πνίγει τον Davis και δοκιμάζει τη Cecily.

Ο Davis συλλαμβάνεται, δικάζεται, καταδικάζεται με αναστολή. Η κοινωνία απαιτεί αίμα. Η εφημερίδα μηχανορραφεί και πείθει τον Davis πως η Cecily δεν τον θέλει πια. Εκείνος αυτοκτονεί. Εκείνη, ακόμη τυφλή μετά την αποτυχημένη επέμβαση, πιστεύει πως τον έχει στο πλευρό της. Τραγωδία αρχαίας καθαρότητας μέσα στον 20ό αιώνα.

🎭 Οι χαρακτήρες και η ψυχολογία τους

Cecily Gray

Τυφλή, όχι όμως στο φως της ψυχής. Η αγνότητά της θυμίζει ηρωίδες του γαλλικού ρομαντισμού. Δεν βλέπει το χρώμα του άλλου και δεν αντιλαμβάνεται τον μίσος που τους περικυκλώνει. Η άρνησή της να φοβηθεί είναι μια μορφή ηθικής όρασης.

Davis Cotton

Ένας άνθρωπος που κουβαλάει το βάρος της ιστορίας πάνω στην πλάτη του. Η αξιοπρέπειά του δεν λυγίζει. Θέλει να αγαπήσει και να αγαπηθεί όπως κάθε άνθρωπος, χωρίς «χρώμα». Η αυτοκτονία του είναι το τέλος ενός ανθρώπου που δεν άντεξε τη συστημική βία μιας κοινωνίας που τον έβλεπε ως απειλή, όχι ως ψυχή.

Roy Martin

Φίλος, συμπαραστάτης, ένας από τους λίγους που δεν παρασύρονται από το μίσος. Είναι ο κρίκος ανάμεσα στο ανθρώπινο και το απάνθρωπο.

Peter Bates

Ο δημοσιογράφος που μαχαιρώνει με την πένα. Εκπρόσωπος της χειραγώγησης. Στο πρόσωπό του ο Μπαλ καταγγέλλει την τοξική δύναμη της πληροφορίας.

Οι δυο πάστορες

Ο λευκός, διστακτικός∙ ο έγχρωμος, πολεμιστής της πίστης του. Δύο κόσμοι, δύο συνειδήσεις, δύο Ευαγγέλια μέσα στην ίδια κοινωνία.

🕰️ Ιστορικό πλαίσιο

Το έργο γράφεται το 1960, σε μια Αμερική που βράζει. Η δολοφονία του Emmett Till ακόμη στοιχειώνει τη χώρα. Ο Martin Luther King αρχίζει να γίνεται σύμβολο. Οι διαχωρισμένες στάσεις λεωφορείων και τα σχολεία μοιάζουν με θέατρο παράνοιας.

Ο Μπαλ, Γάλλος, κοιτάζει αυτή τη βία από την Ευρώπη, αλλά την μεταφέρει στο θέατρο με το καθαρό βλέμμα εκείνου που «αρρωσταίνει όταν γίνεται κακό στους αθώους». Σαν να λέει: «Ο ρατσισμός δεν είναι αμερικανικό φαινόμενο αλλά ανθρώπινη ασθένεια».

💬 Το μήνυμα του έργου

Το έργο κραυγάζει πως η αγάπη δεν αρκεί για να νικήσει το μίσος όταν η κοινωνία έχει αποφασίσει ποιος αξίζει να ζήσει και ποιος όχι.

Είναι τραγωδία της κοινωνικής τυφλότητας∙ όχι της Cecily.

Είναι καταγγελία μιας εποχής, αλλά και προφητεία για τις επόμενες.

Είναι ένας ύμνος σε όσους αγαπούν χωρίς φόβο.

Και μια προσευχή για όσους δεν πρόλαβαν.

🌊 Η προσωπική μου ματιά

Με άγγιξε η απλότητα του Μπαλ. Δεν φωνάζει. Δείχνει. Χρησιμοποιεί την αθωότητα της Cecily σαν καθρέφτη της δικής μας εσωτερικής τύφλωσης. Ο Davis είναι το θύμα όχι μιας σφαίρας αλλά μιας κοινωνίας που δεν μπόρεσε να τον δει ως άνθρωπο.

Σε αυτό το έργο το σκοτάδι δεν πέφτει όταν σβήνουν τα φώτα της σκηνής. Πέφτει όταν η κακία γίνεται νόμος και η αγάπη γίνεται έγκλημα.

🕯️ Πρώτη παρουσίαση

1960 – Γαλλία

Πρώτη ελληνική παρουσίαση: 1964-1965, Θέατρο Πορεία

🎧 Ηχητική απόδοση

Ηχογράφηση: 1967 Μουσική: Γιώργος Κατσαρός Μετάφραση: Κώστας Σταματίου Ραδιοσκηνοθεσία: Γιώργος Θεοδοσιάδης

Ακούγονται οι ηθοποιοί: Γιώργος Πέτρου (Dr. MacWell, αρχίατρος του νοσοκομείου), Κώστας Ρηγόπουλος (Peter Bates, δημοσιογράφος), Βασίλης Μαυρομάτης (Roy Martin, φίλος του Davis), Κάκια Αναλυτή (Cecily Gray, "Cecilia", ιδιοκτήτρια του σπιτιού), Νίκος Βασταρδής (Davis Cotton, νέγρος εργάτης), Ρίτα Μουσούρη (Esther Jones, η νταντά της Cecily), Βασίλης Ανδρονίδης (Αιδεσιμότατος Pete, λευκός πάστορας), Δημήτρης Ιωακειμίδης (Αιδεσιμότατος, νέγρος πάστορας), Μάκης Ρευματάς (John Smith, δικηγόρος του Davis), Βασίλης Γεωργιάδης (Μια φωνή από το τηλέφωνο)

❓ Ερώτηση προς το κοινό

Αν ήσασταν στη θέση της Cecily, θα είχατε τη δύναμη να αγαπήσετε κόντρα σε έναν ολόκληρο κόσμο που ουρλιάζει «όχι»;

🌟 Στοχασμός

Η τραγωδία αυτού του έργου δεν είναι ο θάνατος του Davis.

Είναι πως ο κόσμος δεν τον είδε ποτέ.

Κι όταν οι άνθρωποι δεν βλέπουν, τα μάτια των αθώων πληρώνουν το τίμημα.

✍️ Angeli Georgia – Storyteller of Light ✍️

#Θέατρο #Ραδιοσκηνή #AngeliGeorgia #StorytellerOfLight #ανοκοσμοςμαςέβλεπεμαζί #ΚλοντΜπαλ # Silafoulenousvoitensemble 🌊

🇬🇷 Για όσους θέλουν να κρατήσουν αναμμένη τη φλόγα αυτών των παραγωγών,

υπάρχει μια μυστική πύλη:

👉 https://angeligeorgiastoryteller.gr/support

📚 Metabook: https://metabook.gr/angel67

🇬🇧 For those who wish to keep the flame of these creations alive, there is a secret gateway:

👉 https://angeligeorgiastoryteller.gr/support

📚 Metabook: https://metabook.gr/angel67

🇫🇷 Pour ceux qui désirent garder vivante la flamme de ces créations, il existe une porte secrète:

👉 https://angeligeorgiastoryteller.gr/support

📚 Metabook : https://metabook.gr/angel67

🇮🇹 Per chi desidera mantenere viva la fiamma di queste creazioni, esiste una porta segreta:

👉 https://angeligeorgiastoryteller.gr/support

📚 Metabook: https://metabook.gr/angel67

📜 Εγγραφή στο κανάλι για περισσότερα θεατρικά έργα, μυστήριο και vintage ατμόσφαιρα!

https://www.youtube.com/@angeligeorgia808