شرح داستانهای مثنوی معنوی

تفسیر روان و دلنشین داستانهای مثنوی معنوی توسط دکتر ایرج شهبازی.
لطفا توضیحات هر فایل رو بخونید. سخنران‌ها متفاوت هستند.

آماده‌ای تا خدا را ملاقات کنی؟ پس هم‌اکنون به چیزی دست نزن هیچ باوری نه خوب، نه بد.
مطلقاً درگیر چیزی نباش.
هر چیز که ظاهر می‌شود را فقط رها کن.
به چیزی نچسب ازجمله تصویری که از خودت داری.
همچنین خودت را بیش‌ازحد درگیر رها کردن چیزها هم نکن.
در نقطه‌ای معین همان‌طور که آن‌ها آمدند ترکشان می‌کنی. جایی برای ذخیره چیزها نباش.
از تمام گرفتاری‌ها رها باش.
نه اسمی، نه شکلی، نه فرمی، نه مقصودی، نه رؤیایی و نه آرزویی.
نه با چیزی درآمیز و نه وابسته به چیزی باش.
اگر کسی آمد و به شانه‌ات زد و کمکی خواست آنچه باید را انجام بده اما با آن هم‌هویت نشو. از درون خالی بمان. به کسی چیزی نگو.
زمانی که همه ‌چیز را ترک کردی آنگاه او به دیدار تو خواهد آمد.
او را خواهی شناخت همان‌که خویش توست.
اما قادر به تکلم درباره آن نیستی.
آن نباید تجربه‌ای باشد که «تو» آن را داشته باشی.
خویش شخصی یعنی همان نفس یا ایگو نباید در این تفحص باقی بماند.
بنابراین نباید کسی باشد که چیزی به دست آورد یا به چیزی نائل گردد.
نه اسمی، نه اثری.
بگذار تا همه چیز بسوزد یا شسته شود.
استاد می‌گفت: بمیر اما مرده نباش.* یعنی بر تمام تصوراتت از خدا، دنیا و خودت بمیر.
آنگاه آنی که هرگز زاده نشده است را خواهی یافت.
این خویشِ خدای گون تو است.
انجامش بده.
تنها بنشین و به‌سادگی آرام و ساکت باش.
این دعوت من است.
نه با من و نه با کس دیگری دراین‌باره سخنی نگو.
تو را آنجا ملاقات خواهم کرد.
#موجی