The Good, The Bad, and The Interesting

Jenny is an independent UX/Product designer who at the moment specialises in cross-cultural design for the travel industry. I saw her talk about this subject a while ago at CSS Day, so of course we talk about this a lot. We wonder, for instance, if the question "what makes a thing good" yields different results in different countries. So I was thinking: is this the UX community in Amsterdam? Where are all the women? Why aren’t there more women in these events? Are there no female UX-er in Amsterdam? We also talk in detail about the Ladies that UX Amsterdam chapter she started. We talk about why it was needed, about its success, and about why it is still needed. And we talk about how her mentorship program works, and how you can apply for it. Among many other things.

Marjolijn Ruyg blijkt de eerste website te hebben ontworpen die ik ooit heb gezien: De Digitale Stad. Een website met pleinen waar mensen hun huizen aan konden plaatsen. We hebben het over de dromen van die tijd, en we vragen ons af wat er van is geworden. Tegenwoordig is Marjolijn docent bij zowel de Rietveld Academie als bij CMD in Amsterdam. Twee verschillende opleidingen waar volgens sommigen een gat tussen zit. We vragen ons af hoe je dat zou kunnen vullen. In die tijd hadden we echt zulke wilde plannen en fantasieën. Ik kon gewoon soms ’s nachts niet slapen van dat ik dacht […] ja dit is echt, echt een heel nieuw medium en dit is helemaal fantastisch Marjolijn heeft meegewerkt aan het boek I don't know where I'm going, but I want to be there een boek over het verleden én de toekomst van grafisch ontwerp, gepubliceerd in 2011. Natuurlijk vragen we ons af hoe het zit met die toekomst. En we hebben het over de vraag Does the Data Doppelgänger Reside in The Uncanny Valley? Marjolijn weet het antwoord op die vraag.

Rolf Coppens is oprichter en creatief directeur van Grrr, een creatief digitaal bureau uit Amsterdam. Grrr heeft vanaf het moment dat het werd opgericht altijd gewerkt volgens het idee dat design en tech gelijkwaardig zijn. Daar hou ik van. We hebben het uitgebreid over de nieuwe website van het Stedelijk, en we vragen ons aan de hand van die site af of er een tegenstelling is tussen articiteit en toegankelijkheid, of dat er wellicht een symbiose mogelijk is. In Nederland heb je een enorm gat tussen de kunstacademies die originele denkers leveren die het moeilijk praktisch kunnen vertalen en de praktische denkers die niet creatief kunnen denken zoals de meeste CMD-ers We hebben het over wat een hedendaagse digitale designer moet kunnen in het uitgebreide Nederlandse digitale landschap. Voldoen de klassieke rollen van Interaction Designer, Visual Designer en Frontend developer nog wel? Verder vragen we ons af waartegen er gerebelleerd moet worden, en we vragen ons af of de klassieke digitale designrollen van interactieontwerper, visual designer en frontend developer nog kloppen. En we hebben het over CDI. Onder veel en veel meer.

Maaike de Laat is senior UX designer bij ontwerpbureau Silo in Den Haag. Vroeger had ik op Twitter vaak discussies met Maaike over de rol van designers en developers. Het leek mij interessant om weer eens met elkaar te praten om te zien of het nog steeds op een discussie uit zou lopen. Tot nu toe vind ik het juist leuk om me heel erg te verdiepen in een onderwerp en me een paar maanden later weer heel erg te verdiepen in een heel ander onderwerp. Dat viel mee. In dit prettige gesprek hebben we het over de verschillen tussen haar huidige baan en de vorige. We hebben het over het materiaal van het web, en we vragen ons af in hoeverre ontwerpers dat materiaal moeten begrijpen. We hebben het over onderzoek doen naar je gebruikers. En over veel en veel meer. Luister (of lees) zelf maar.

Charis Rooda is a Dutch web developer and conference organiser. A few years ago she moved from The Netherlands, where she had a pretty successful freelance career, to Hong Kong. Of course we talk about the move. Why did she move? And why Hong Kong? In Hong Kong when you have a lot of money you can always have more money. While in Europe when you have a lot of money you can have more free time We talk about the differences between Hong Kong and The Netherlands, both personally and professionally. We talk about organising a completely new conference in Hong Kong, which turns out to be completely different than co-organising an already succecful conference in The Netherlands. And we talk about the work she's been doing for Smashing Conf lately. Among many other things.

Onderzoeker, designer, docent, kunstenaar

Marie van Driessche is grafisch ontwerper. Zoals bij elke aflevering hebben we het ook dit keer over over de vraag wanneer iets goed is. Maar al snel dwalen we af naar het onderwerp toegankelijkheid en dan met name ontwerpen voor dove mensen, ook al had ik me toch echt voorgenomen om het daar niet de hele tijd over te hebben. Marie is namelijk veel meer dan alleen maar Doof, net zoals ik meer ben dan mijn baard. Ofzo. Als gebarentaal de voertaal zou zijn dan zou de wereld gewoon visueler ingericht zijn. Als de waterkoker bijna droog kookt dan piept hij. Ik kan een week thuis zitten met iets wat piept en het gewoon niet door hebben. Marie vertelt over een website die opvallend goed was voor haar Dove schoonzus. En ze vertelt uitgebreid over gebarentaal. Ze vertelt over de problematische geschiedenis van die taal in Nederland, over de verschillen met geschreven en gesproken Nederlands, en de problemen die die verschillen kunnen veroorzaken voor mensen die als eerste taal Nederlandse Gebarentaal spreken. We vragen ons af of het mogelijk is om het maken van transcripties in gebarentaal te automatiseren is. En natuurlijk vraag ik aan Marie of ze het niet vervelend vindt om het telkens over Doof zijn moet hebben. Van deze aflevering bestaat ook een video, naast de audio-opname en de transcriptie die er altijd zijn. Als je voor audio kiest dan hoor je niet de stem van Marie maar die van Yvonne Jobse, de tolk. Je hoort dus een zo getrouw mogelijke interpretatie van de antwoorden van Marie. Als je de echte antwoorden van Marie wil weten dan is de video wellicht beter. Daar kan je namelijk zien wat Marie en Yvonne zeggen in gebarentaal.

Robert Jan Verkade is samen met Marrije Schaake oprichter van ontwerpbureau Eend. Met Robert Jan hebben we het over het samenspel tussen de mensen die een website moeten gebruiken, de mensen die de website moeten beheren en de mensen die hem moeten maken. Die moeten allemaal blij zijn. Dit doet mij denken aan de definitie van kwaliteit die Peter Biľak hanteert voor een goed product. Hoe dat precies moet hangt natuurlijk van nogal veel factoren af: soort organisatie, budget, technische legacy. Eerst zeggen we dit is allemaal niet zo heel goed. Dan bieden we oplossingen aan, en dan laten we daarna ook zien dat mensen er ineens stukken beter mee kunnen gaan werken. Dus dan bieden we toch nog weer hoop We hebben het ook over veranderen, dat dat moeilijk is. Voor personen, maar ook voor organisaties. En we vragen ons af hoe we als designers iets meer buiten onze bubbel kunnen komen. Dat is namelijk belangrijk: je moet begrijpen voor wie je ontwerpt, en dat er mensen zijn die écht anders dan jijzelf zijn. En we hebben het ook nog heel serieus over lol. En we moeten toch ook nog een beetje grinniken over een krankzinnig kunstwerk met QR-codes.

We start this conversation with Qa’id by talking about change. According to Qa’id change is an important attribute of things that are good. We talk about personal change, about businesses that need to change, and about changing office culture. Apart from being a specialist designer, Qa’id is also specialist on office culture since he’s one of the very few black designers here in the Netherlands. So of course we talk about inclusion. I don’t believe that exceptionalism helps you in the long run. I think it isolates you. And it doesn’t help people around you who are not like you. We also discuss one of the talks that Qa’id gave in recent years in which he argues that one aspect of being marginalized is that marginalized people have empathy. This can be seen as a superpower. And we also talk a bit about the music industry to see if we as designers can learn a thing or two from it. I'll leave it up to you, dear listener, to decide if we can.

User Experience Design Consultant

Marc Thiele is the organiser of the Beyond Tellerrand conferences in Germany, a series of web conferences that try to look beyond the ordinary. Marc explains what makes his conferences such a treat to everyone involved, not just for the speakers and the visitors, but also for the partners. As soon as you give up believing in the good of what we do you are lost. Another topic we talk about is Marc’s endless positivity. Some of us, like me, tend to maybe focus a bit too much on the negative side of our industry. Not Marc. He sees all the wonderful stuff that’s happening. Inspiring!

Maarten Kappert is creative consultant bij Mirabeau. In die hoedanigheid werkt hij aan het online succes van grotere nationale en internationale bedrijven. Naast zijn baan als consultant werkt hij ook aan het succes van de mensheid. We hebben het uiteraard over het contrast tussen die twee rollen. Zijn ze wel goed te verenigen? Werken ze elkaar soms niet tegen? Het model van Basic Human Values van Shalom H. Schwartz komt daarbij goed van pas. … met ethiek hoef je dus niet aan te komen [bij bedrijven] want uiteindelijk worden ze afgerekend op winst, maar we zien wel dat er een verschuiving plaatsvindt aan de vraagkant, dat mensen kritischer worden. We hebben het ook over het effect, op korte én op lange termijn, van marketingdrollen. Vasilis trapte laatst in een dampende, in de Albert Heijn. Maar we hebben het gelukkig ook over mooie dingen. Lang geleden heeft Maarten eens de briljante eerste versie van Minimalissimo bedacht, een website over minimalistisch design. Dat was een esthetiek die hem toendertijd erg aanstond. Nu iets minder. Daar praten we ook even over.

Peter Biľak does many things. He runs Typotheque, a type foundry and design studio. He just finished publishing Works That Work, a series of magazines about hidden creativity. He's one of the founders of Fontstand. So much to talk about! We talk — well, Peter talks mostly, I listen — about the complex mastery of typography, we talk about designing fonts for non Latin scripts, and about coming up with new viable and honest business models because nobody else does. … right now I am advocating inclusion of beauty as an attribute of design, on the other hand the whole reason why I started Works that Work was because of this obsession with surface Peter also talks about this fantastic project he worked on. It’s about creating a new language for a new country and documenting how a new language forms. We end this fascinating conversation with a small lecture about beauty.

Voordat Joost besloot om docent te worden werkte hij jarenlang bij grote bureaus zoals Lostboys aan grote websites. Lesgeven vindt hij toffer. Daar hebben we het natuurlijk over. Wat maakt lesgeven nou zo tof? In elk geval is onze wereld nu een stuk minder klein. We vragen ons af waar de webprofessionals worden opgeleid in Nederland. En natuurlijk vragen we ons af of wij het als opleiding goed doen. Het is ook interessant om na te denken over hoe je als opleiding […] bedrijven kan wijzen op […] waar zij nog kunnen verbeteren. We namen dit gesprek op in het café van de openbare bibliotheek in Amsterdam en toevallig kwam Astrid Poot daar ook nog even langs. Die komt dus ook nog even hallo zeggen.

Marije ten Brink is een zeer ervaren digitale designer, en collega docent aan de CMD in Amsterdam. Het afgelopen half jaar hebben we samen een vak gegeven waarbij Marije het menselijke, interactieve deel van ontwerpen voor haar rekening nam, en ik het technische. Marije heeft jaren ervaring als ontwerper van zowel supercommerciële grote projecten, als meer kleinschalige projecten voor het algemeen goed. Heel vaak en steeds meer zitten er mensen met elkaar te lullen. Soms een op een, soms een op iedereen, soms iedereen op een. Dus dat zijn hele diverse netwerken en die technologie zit daartussen. We hebben het over Snappthis een tool die Marije heeft gemaakt waarmee je in groepen of teams beelden of concepten visueel kunt onderzoeken. We hebben het over de allertweede versie van de Rabobank-site, die Marije ooit heeft ontworpen. En over het verschil tussen werken voor dit soort gigaklanten en werken voor kleinere projecten. Natuurlijk hebben we het ook over onderwijs. Over of we het goed doen. En over veel en veel meer. Luister (of lees) zelf maar.

Yuri Westplat is naast interaction designer ook collega docent én een van mijn medestudenten aan de Master Design studie in Rotterdam. We vragen ons af of vroeger alles beter was, we hebben het over de houdbaarheid van software, over web design als een onbewoond eiland. Software is niet duurzaam. Het is een wegwerpproduct, het is plastic, het is disposable en dat is helemaal niet erg. Natuurlijk hebben we het ook over Designing Personalities for Interactive Objects en over wat Yuri bedoelt als hij zegt "I will design souls instead of interfaces". We hebben het ook nog over het afbreken van silo’s en het bouwen van huizen.

Met Jasper praten we over machine learning, want dat heeft hij jaren geleden gestudeerd. Maar we hebben het ook over werken in teams, want dat doet Jasper tegewoordig vooral. Hij werkt met teams die websites en apps maken. We vragen ons af hoe het eigenlijk zit met code literacy. Hoe belangrijk is dat eigenlijk? En we hebben het over het oplossen van crisissituaties. Zoals die keer dat hij moest gaan uitleggen dat swipen niet werkt op een website. … swipen dat kregen we technisch niet voor elkaar. En toen werden het gewoon knopjes. En een knopje is hartstikke duidelijk, daar klik je op en bam, werkt perfect, niemand die het gemist heeft. We hebben het ook nog over toegankelijkheid, want daar houdt Q42 zich steeds mee mee bezig, en ze merken dat daar nog echt heel veel werk te verzetten is. En we hebben het over onderwijs, over hoe je kinderen kunt leren coden. En over veel en veel meer. Maar dat moet je maar lekker zelf gaan luisteren.

Vorig jaar sprak ik Astrid Poot al een keer. Dat was een prachtig gesprek. In de tussentijd heeft ze weer enorm veel gedaan. Zo heeft ze een boek geschreven, een code-klooikoffer ontwikkeld, en een fantastische lezing gegeven over de mythes van succes tijdens de kickoff van het academische jaar aan de CMD in Amsterdam. Om maar eens een paar dingen te noemen. Alle reden dus om weer eens met haar te praten. Reclamebureaus vinden empathie nu helemaal te gek, maar daar gaan ze dan over vergaderen. Vergaderen, dat is weer zo’n merkwaardig liefdeloos proces We begonnen het gesprek dit keer niet met de vraag wanneer iets goed is, maar met de vraag of een gelikt, gepoetst, professioneel ogend gebouw wel een fijne creatieve omgeving is. Is een kraakpand niet veel beter dan een ontworpen school waar je niks aan de muur mag plakken zonder toestemming van de facilitaire dienst? We vragen ons ook af of digitaal design misschien helemaal niet zo interessant is, omdat we er zo weinig van zagen op de design week in Eindhoven. En we hebben het over de openbare ruimte. Van wie is die eigenlijk? En we hebben het over de prachtige Kleine Stapjes app. En over veel meer. Dat ga ik allemaal niet opschrijven. Luister of lees zelf maar.

Met Alper Çuğun praat ik uiteraard over kwaliteit. Alper heeft het over kwaliteit die contextgebonden is, en over kwaliteit die niet contextgebonden is. Een mooi onderscheid. We hebben het over de rol van techniek binnen design. En natuurlijk hebben we het ook over hard tech, de term die Alper gebruikt voor relatief nieuwe technologieën zoals chatbots, IoT, machine learning, de blockchain. Ik probeer het altijd zo dom mogelijk te maken. Natuurlijk gaan we wat dieper in op conversational interfaces. Alper heeft daar nu eenmaal een boek over geschreven. We hebben het bijvoorbeeld over de enorme hoeveelheid regels die je nodig hebt om zo een interface goed te laten werken. En we vragen ons af wat voor types designers je nodig hebt om die regels te ontwerpen. Verder hebben we het ook nog over diversiteit en over het verschil van niveau van design tussen Duitsland en Nederland. Onder meer. We hebben het over veel dingen gehad, en tóch ben ik nog vergeten een aanrtal dingen te vragen. Wat mij betreft spreek ik hem nog een keer.

Eindelijk sprak ik weer eens met Peet Sneekes. Jarenlang heb ik de podcastserie De Wasstraat met hem opgenomen. We spraken elkaar op de terugweg uit Eindhoven waar we op bezoek waren bij de Dutch Design Week. Peets idee over wat goed is is meteen al prachtig: Goed vind ik niet interessant. Goed is een soort van basis. Goed is wat robots kunnen Verder hebben we het over banken, over boeken, over emotie in ontwerp, over nieuwe wetten, over API's, over het vertellen van verhalen, over camera's die beter worden nadat je ze gekocht hebt, en over veel en veel meer. Het is namelijk best een lang ritje vanuit Eindhoven. Maar wel een heel prettig ritje in dit geval!