Κάθε άνθρωπος που ανοίγεται προς την ζωή και την αγάπη, ανοίγεται αναπόφευκτα και στον κίνδυνο της απώλειας και ψυχικού πόνου. Η απώλεια ενός ερωτικού συντρόφου, ωστόσο, συνιστά μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες της ζωής, καθώς δημιουργεί ανυπόφορα συναισθήματα θλίψης, απογοήτευσης και πόνου. Στο παρόν επεισόδιο επιχειρώ να παρουσιάσω μερικές σκέψεις σχετικά με το τι συμβαίνει στον ψυχισμό ενός ανθρώπου που χάνει το αντικείμενο της αγάπης του, πως μπορεί να επιβιώσει της απώλειας αυτής και πως μπορεί να χρησιμοποιήσει την εμπειρία αυτή ως μοχλό ανάπτυξης και ωρίμανσης. Τα παραπάνω συζητούνται μέσα από την παρουσίαση της μυθικής ιστορίας του Ορφέα και της Ευρυδίκης, η οποία σκιαγραφεί με ιδιαίτερα συμβολικό τρόπο την τραγωδία της απώλειας του ερωτικού αντικειμένου. Όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται, η επεξεργασία του ερωτικού άλγους αποτελεί το μοναδικό αντίδοτο στην ερωτική απογοήτευση. Η επεξεργασία του ερωτικού πένθους, πέραν από το επώδυνο της διαδικασίας, βαθαίνει την επαφή του ατόμου με τον εαυτό του, το συγκροτεί και το ωριμάζει ψυχικά, αλλά κυρίως το προετοιμάζει να βγει ξανά στο ξέφωτο της ζωής, της δημιουργίας και αγάπης.